U vioscy Pieradoły, što na Hłyboččynie, jość siadziba pradprymalnika z Padśvilla, na jakoj krasujecca «Pahonia» i zaŭsiody na dvary raźvivajecca bieł‑čyrvona‑bieły ściah.
U vioscy Pieradoły, što na Hłyboččynie, 13 — 14 červienia adbyŭsia fiestyval aŭtarskaj pieśni. Arhanizatarami fiestyvalu vystupili kulturna‑aśvietnicki centr imia Drazdoviča i resursovy centr «Barmica» ŭ asobach ich kiraŭnikoŭ Ady Rajčonak i Jarasłava Biernikoviča.
Fiestyval prachodziŭ na siadzibie pradprymalnika z Padśvilla Marjana Misieviča. Jon zaŭsiody rady pryniać tych, chto lubić rodny kraj, jaho historyju, movu. Dla takich sustreč jon adramantavaŭ i abstalavaŭ svoj baćkoŭski dom, na jakim krasujecca «Pahonia», i zaŭsiody na dvary raźvivajecca bieł‑čyrvona‑bieły ściah. Unutry doma haspadar aformiŭ stendy, dzie źmiaściŭ svoj radavod, a taksama radavy hierb Misievičaŭ.
Napačatku nadvorje nie spryjała arhanizataram i vykanaŭcam. Pieršuju častku mierapryjemstva daviałosia pravieści ŭ domie. Adkryła fiestyval Ada Rajčonak. Mienavita joj naležyć najbolšaja zasłuha ŭ tym, što hety fiestyval adbyŭsia.
Pieršym vystupiŭ miascovy bard Anton Marhovič. Jon vykanaŭ niekalki piesień na słovy paetki z Padśvilla Maryi Baravik. Paśla byli vystupleńni Kasi Kamockaj, Eduarda Akulina, Volhi Akulič, Andreja Mielnikava, Lery Som. Takich bardaŭ jak Eduard Akulin i Volha Akulič šmat jakija hledačy čuli ŭpieršyniu, ale pa ŭsim było vidać, što ich vystupleńni vielmi spadabalisia. Siarod haściej na fiestyvali prysutničała Janina Jermałajeva, brasłaŭčanka, jakaja zaraz žyvie ŭ Šviecyi. Jana padziakavała vykanaŭcam za mahčymaść pačuć biełaruskaje słova, raspaviała pra zacikaŭlenaść šviedaŭ Biełaruśsiu.
U zaklučnym słovie Ada Rajčonak vyraziła spadziavańnie, što hety fiestyval stanie tradycyjnym i nabudzie takuju viadomaść, jak «Basovišča», što prachodzić u Polščy. Jana raspaviała, što tydzień tamu była na viasielli ŭnučki i ni razu nie pačuła biełaruskaj pieśni. Chacia amal usie hetyja pieśni viedajuć, ale isnuje niejki kompleks, jaki nie daje biełarusam śpiavać na rodnaj movie. Voś takija mierapryjemstvy i pavinny spryjać tamu, kab biełarusy nie saromilisia svajoj movy, a z hodnaściu joj karystalisia.
Narešcie nadvorje źlitavałasia nad udzielnikami, i druhaja častka mierapryjemstva prajšła la vohnišča. Da poźniaj nočy hučali śpievy Andreja Mielnikava, Kasi Kamockaj, Antona Marhoviča. Hledačy mieli mahčymaść bližej paznajomicca z bardami.
Kaniečnie, moža i nie ŭsio było arhanizavana tak, jak chaciełasia. Ale heta byŭ pieršy raz, i jość nadzieja, što nadalej heta stanie tradycyjaj, i ŭ nastupnym hodzie koła hledačoŭ i vykanaŭcaŭ značna pašyrycca.
Voś što skazała ab ubačanym adna z hladačak, Maryja Siŭko z Hłybokaha:
«Pieršaje, što mianie ŭraziła, heta dom i abstalavanyja stendy ŭ domie. Tut žyvie sapraŭdny patryjot svajoj Ajčyny, svajho rodu. Bardaŭskija pieśni na biełaruskaj movie ja pačuła ŭpieršyniu. Jak pryjemna ŭsio bačyć i čuć užyvuju — čuć talenavituju paetku Maryju Baravik i nie mienš talenavitych artystaŭ. Asabliva mianie začaravali cudoŭnyja pieśni Eduarda Akulina. Jon sapraŭdny mastak. Hołas i muzyka źlivalisia ŭ adno cełaje i ŭskałychvali ŭ sercy i dušy samyja patajemnyja pačućci. Vielmi spadabalisia pieśni Kasi Kamockaj, asabliva tyja jakija jana śpiavała la vohnišča.. Dy ŭsio było vydatna, prosta zdorava.»
Ciapier čytajuć
«Kaleśnikava kaža, što nie źbirajecca vychodzić, pakul nie vyjdzie apošni z palitviaźniaŭ»31
«Kaleśnikava kaža, što nie źbirajecca vychodzić, pakul nie vyjdzie apošni z palitviaźniaŭ»
«Svoj nos ź Biełastoka jany nie vysoŭvajuć». Biełarusy Padlašša skardziacca, što biełarusy novaj chvali emihracyi nie zacikaŭlenyja supolnymi spravami3535
Kamientary