У вёсцы Перадолы, што на Глыбоччыне, ёсць сядзіба прадпрымальніка з Падсвілля, на якой красуецца «Пагоня» і заўсёды на двары развіваецца бел‑чырвона‑белы сцяг.
У вёсцы Перадолы, што на Глыбоччыне, 13 — 14 чэрвеня адбыўся фестываль аўтарскай песні. Арганізатарамі фестывалю выступілі культурна‑асветніцкі цэнтр імя Драздовіча і рэсурсовы цэнтр «Барміца» ў асобах іх кіраўнікоў Ады Райчонак і Яраслава Берніковіча.
Фестываль праходзіў на сядзібе прадпрымальніка з Падсвілля Мар’яна Місевіча. Ён заўсёды рады прыняць тых, хто любіць родны край, яго гісторыю, мову. Для такіх сустрэч ён адрамантаваў і абсталяваў свой бацькоўскі дом, на якім красуецца «Пагоня», і заўсёды на двары развіваецца бел‑чырвона‑белы сцяг. Унутры дома гаспадар аформіў стэнды, дзе змясціў свой радавод, а таксама радавы герб Місевічаў.
Напачатку надвор’е не спрыяла арганізатарам і выканаўцам. Першую частку мерапрыемства давялося правесці ў доме. Адкрыла фестываль Ада Райчонак. Менавіта ёй належыць найбольшая заслуга ў тым, што гэты фестываль адбыўся.
Першым выступіў мясцовы бард Антон Марговіч. Ён выканаў некалькі песень на словы паэткі з Падсвілля Марыі Баравік. Пасля былі выступленні Касі Камоцкай, Эдуарда Акуліна, Вольгі Акуліч, Андрэя Мельнікава, Леры Сом. Такіх бардаў як Эдуард Акулін і Вольга Акуліч шмат якія гледачы чулі ўпершыню, але па ўсім было відаць, што іх выступленні вельмі спадабаліся. Сярод гасцей на фестывалі прысутнічала Яніна Ермалаева, браслаўчанка, якая зараз жыве ў Швецыі. Яна падзякавала выканаўцам за магчымасць пачуць беларускае слова, распавяла пра зацікаўленасць шведаў Беларуссю.
У заключным слове Ада Райчонак выразіла спадзяванне, што гэты фестываль стане традыцыйным і набудзе такую вядомасць, як «Басовішча», што праходзіць у Польшчы. Яна распавяла, што тыдзень таму была на вяселлі ўнучкі і ні разу не пачула беларускай песні. Хаця амаль усе гэтыя песні ведаюць, але існуе нейкі комплекс, які не дае беларусам спяваць на роднай мове. Вось такія мерапрыемствы і павінны спрыяць таму, каб беларусы не сароміліся сваёй мовы, а з годнасцю ёй карысталіся.
Нарэшце надвор’е злітавалася над удзельнікамі, і другая частка мерапрыемства прайшла ля вогнішча. Да позняй ночы гучалі спевы Андрэя Мельнікава, Касі Камоцкай, Антона Марговіча. Гледачы мелі магчымасць бліжэй пазнаёміцца з бардамі.
Канечне, можа і не ўсё было арганізавана так, як хацелася. Але гэта быў першы раз, і ёсць надзея, што надалей гэта стане традыцыяй, і ў наступным годзе кола гледачоў і выканаўцаў значна пашырыцца.
Вось што сказала аб убачаным адна з глядачак, Марыя Сіўко з Глыбокага:
«Першае, што мяне ўразіла, гэта дом і абсталяваныя стэнды ў доме. Тут жыве сапраўдны патрыёт сваёй Айчыны, свайго роду. Бардаўскія песні на беларускай мове я пачула ўпершыню. Як прыемна ўсё бачыць і чуць ужывую — чуць таленавітую паэтку Марыю Баравік і не менш таленавітых артыстаў. Асабліва мяне зачаравалі цудоўныя песні Эдуарда Акуліна. Ён сапраўдны мастак. Голас і музыка зліваліся ў адно цэлае і ўскалыхвалі ў сэрцы і душы самыя патаемныя пачуцці. Вельмі спадабаліся песні Касі Камоцкай, асабліва тыя якія яна спявала ля вогнішча.. Ды ўсё было выдатна, проста здорава.»
Каментары