15 lipienia, upieršyniu za apošnija 16 hadoŭ, u Hłybokim adbyłosia biełaruskamoŭnaje viasielle, ab čym paviedamiła supracoŭnica hłybockaha ZAHSa prysutnym na ŭračystaści rehistracyi hetaha šlubu.
Pabralisia šlubam Nadzieja Babič i Andrej Chrapavicki. I tut takaja cikavostka: aboje naradzilisia ŭ adzin dzień — 15 lipienia, da heta ž dnia — choć i była sierada — prymierkavali zaklučeńnie šlubu. Aboje pa adukacyi — vykładčyki anhlijskaj movy, aboje atrymlivajuć druhuju vyšejšuju adukacyju ŭ EHU (Vilnia), usie pachodziać ź siemjaŭ nastaŭnikaŭ.
Nadzieja, akramia taho była siarod tych, chto ŭ 2006 hodzie, da apošnich chvilinaŭ, znachodziŭsia ŭ Namiotavym Miastečku na placy Kalinoŭskaha, za što atrymała čatyry dni adsiedki.
Andrej Chrapavicki — paet. Jaho vieršy publikavalisia ŭ šmatlikich vydańniach, u tym liku i ŭ «Našaj Nivie». Nadzieja Babič zrabiła vialiki ŭniosak ŭ raźvićcio krajaznaŭstva na Hłyboččynie. Znachodziačysia na vučobie ŭ Vilni zrabiła ŭ archivach šmat kopijaŭ staradaŭnich dakumientaŭ. Šmat u čym siensacyjnych. Usio heta znajšło svoj adbitak na staronkach «Volnaha Hłybokaha».
Paśla ŭračystaj rehistracyi šlubu maładyja nakiravalisia ŭ zadarožski kaścioł Najśviaciejšaj Maryi Panny Łaskavaj (za 25 km ad Hłybokaha), dzie adbyłosia viančańnie. Nadzieja (pravasłaŭnaja) dała abiacańnie vychoŭvać budučych dziaciej pavodle katalickich tradycyjaŭ.
Darečy, u zadarožskim kaściole byŭ chryščany Vacłaŭ Łastoŭski, budučy historyk i premjer Biełaruskaj Narodnaj Respubliki. Pobač z kaściołam — pachavańni Hrynieŭskich. Majontak Jakubienki (za 4 km ad zadarožskaha kaścioła) naležaŭ Eŭzebiju (Jaŭsieju) Hrynieŭskamu, dziedu Alaksandra Hrynieŭskaha (Hryna), aŭtara «Punsovych Vietraziaŭ».
Viasielny stoł adbyŭsia na ahrasiadzibie Julii Buka ŭ vioscy Vałodźkava, što na bierazie vialikaha Akunioŭskaha voziera.Čamu tut, a nie ŭ restaracyi? Najpierš — vielmi tanna! Julija robić źnižki biełaruskamoŭnym. Na jaje ahrasiadzibie časta spyniajucca biełaruskija mastaki, jakija robiać płeniery pa Drazdovičavych miaścinach. Darečy, la voziera zachavalisia padmurki doma, dzie naradziŭsia vybitny piśmieńnik Tadevuš Dałenha Mastovič, aŭtar ekranizavanaha tvora «Znachar».
Viasielny stoł byŭ spres biełaruskamoŭny, jak višavańni i pramovy viadoŭcy (baćki Nadziei), hetak jak i vinšavańni dy tosty prysutnych maładzionaŭ, jakija, jašče kolki hadzinaŭ tamu, byli rasiejskamoŭnymi. Niekatoryja, navat, pieraapranulisia ŭ futbołki z Pahoniaj. Muzyka : «Pieśniary», Stary Olsa», «Krama», kolki anhłamoŭny chitoŭ … Z Hłybokaha pryjechaŭ biełaruskamoŭny śpiavak Pavieł Pielajonak. Biełaruski piesienny repiertuar byŭ samadastatkovym i ni ŭ koha nie vyklikaŭ piarečańniaŭ z‑za adsutnaści rasiejskamoŭnych chitoŭ.
Darečy, i takaja akaličnaść: na stale stajała kolki plašak harełki — usia «biełaruskamoŭnaja». Nie «Bulbaš»!!! A «Biarozavaja», «Viaskovaja», «Dobra šklanka»….
Pakul Andruś prymaŭ pažadańni i vinšavańni haścioŭ — zhubiŭ pilnaść. U jaho niezaŭvažna skrali niaviestu (užo žonku) dy źvieźli na Akunioŭskaje voziera, zapatrabavali niejmavierna vialiki vykup. Šmat vysiłkaŭ kaštavała Andrusiu i jaho śviedku Astapu, minčuku i studentu Vilenskaha Univiersiteta, kab viarnuć žonku.
Zrešty, na hetym možna i skončyć…
Naradziłasia jašče adna śviadomaja biełaruskaja siamja.Nie vyklikaje sumnievu — takimi ž buduć i ich dzieci. Ščaścia Vam, maładyja! — Sto lat! Sto lat! Sto lat!— jak śpiavali dźvie ichnija babuli tradycyjnuju dla zachadu Biełarusi pieśniu.
