Łukašenka adkazaŭ, ci vyklikaje ŭ jaho pavahu chto-niebudź sa źniavolenych apazicyjanieraŭ i ci nie čas užo miłavać
Na sustrečy z Łukašenkam prapahandyst Sałaŭjoŭ padniaŭ pytańnie asudžanych apazicyjanieraŭ i pacikaviŭsia, ci nie pryjšoŭ čas ich pamiłavać.
— Chto-niebudź ź ich jak čałaviek u vas vyklikaje pavahu? — spytaŭ Sałaŭjoŭ u surazmoŭcy.
— Nie, — ćviorda skazaŭ Łukašenka i dadaŭ. — Ja ich usich škaduju. Mnie ich škada.
— Mnie voś adzin cikavy piersanaž — Kaleśnikava, — skazaŭ Sałaŭjoŭ.
— Kaleśnikava?.. — nibyta nie adrazu zhadaŭ, chto takaja Kaleśnikava, Łukašenka. — A, flejta…
— Jana nie vybrała šlach Cichanoŭskaj źbiehčy za miažu… Razarvała svoj pašpart… — pačaŭ Sałaŭjoŭ.
Łukašenka pasprabavaŭ znoŭ pierakanać, što Kaleśnikava nasamreč chacieła źbiehčy. «Pašpart źjeła», — skazaŭ Łukašenka.
«A hetyja miarzotniki — ujaŭlaješ, žančynu… Adčynili dźviercy zadniaj dźviery i vykinuli praz akno. A sami źbiehli», — apisaŭ dziŭnuju karcinu Łukašenka z adčynienymi dźviaryma, ale vykinutaj praz akno Kaleśnikavaj.
Sałaŭjoŭ praihnaravaŭ niestykoŭki ŭ viersii Łukašenki. Prapahandyst skazaŭ, što apazicyja i Zachad pra Kaleśnikavu zabylisia, «ab jaje vycirajuć nohi».
— Ja nie dumaju, što Zachad zabudzie, śpiecsłužby zabuduć svaju ahienturu abo rezidenturu. Prosta, jak ty niadaŭna skazaŭ, čas patrebny, — zahadkava adkazaŭ Łukašenka.
— Moža, usio-tki daravać? Moža, pamiłavać? — spytaŭ Sałaŭjoŭ.
— Kaho?
— Jak sami vyrašycie. Vy voś prapanavali hetuju kamisiju… Moža, pakazać, što ja, jak prezident, baču: hetyja pamylalisia, hetyja špijony, a voś hetym daravać.
— Nu, dziakuj, što paŭtaryŭ toje, što ja skazaŭ.
— Nie praz kamisiju, — udakładniŭ Sałaŭjoŭ.
Łukašenka skazaŭ, što, pakolki «ad ich paciarpieli amapaŭcy, ludzi ŭ formie», to nie jon adzin budzie vyrašać.
Što tyčycca Viktara Babaryki, Łukašenka znoŭ paŭtaryŭ, što pastaviŭ Babaryku ŭmovu «viarnuć, što narabavaŭ», i toj nibyta z synam abmiarkoŭvaŭ, viartać ci nie. Pa viersii Łukašenki, vyrašyli nie viartać, bo «NATA pryjdzie ci Cichanoŭskaja» i ich vyzvalać.
«Nastolki razumny, što pa ŭzroŭni raźvićcia skončyŭ VNU». Łukašenka raspavioŭ pra budučyniu syna Mikałaja
Piaskoŭ prakamientavaŭ słovy Łukašenki pra abiacanaje zvańnie pałkoŭnika ad Pucina
Stała viadoma, chto žanich byłoj deputatki Maryi Vasilevič26
Kamientary