Padrabiaznaści trahiedyi na Minskim mory, dzie ŭ niepahadź zahinuła 19-hadovaja dziaŭčyna
Vichor bušavaŭ učora na terytoryi Zasłaŭskaha vadaschovišča pablizu vioski Zarečča-1 Minskaha rajona. Mocny viecier pavaliŭ drevy, praz što paciarpieli ludzi.
Učora kampanija maładych ludziej pryjechała na plaž, kab adznačyć dzień naradžeńnia. U śpiecyjalna adviedzienym miescy jany raźbili kiempinh. Ale ŭviečary nadvorje rezka sapsavałasia. Paryvami vietru vyrvała dreva, jakoje ŭdaryła i pryvaliła 19-hadovuju minčanku. Ad atrymanych traŭmaŭ jana pamierła na miescy zdareńnia, paviedamlaje SK.
Paciarpieli jašče dva čałavieki — 24-hadovaja dziaŭčyna i 25-hadovy minčanin. Z traŭmami roznaj stupieni ciažkaści jany špitalizavanyja.
U toj viečar na bierazie Minskaha mora adpačyvała niekalki kampanij. Žančyna ź inšaj kampanii apisvała pristalica.by, jak rezka źmianiałasia nadvorje:
«Ničoha nie pradrakała biady. Smažyli šašłyki, śpiavali pieśni, lubavalisia zachadam sonca. Zatym niečakana stała ciamnieć. Užo tady razumieli, što pojdzie doždž, ale vyrašyli jaho na miescy pieračakać. Znajšli altanku, u jakuju ŭsie rečy my i pieranieśli. Nie prajšło i dźviuch chvilin, jak usio pačałosia… Usio pačało ŭźlatać praz mocny viecier. Ad strachu my ŭsie zažmurvalisia i prykryvali adno adnaho. Było vielmi strašna za svajo žyćcio. Praz paru chvilin my zrazumieli, što altanka, jakaja stała našaj chovankaj, pačała padać na nas. U niejki momant mnie ŭžo stała składana dychać.
Našy mužčyny vyratavali mianie i maju siabroŭku. Jany svaimi śpinami prytrymlivali reštki dachu. Ale vybracca samastojna my nie zmahli paśla štormu. Inšyja adpačyvalniki zaŭvažyli nas i pabiehli na dapamohu. Jany padniali dach i my zmahli vybracca adtul».
Minskim rajonnym adździełam Śledčaha kamiteta pa fakcie zdareńnia pravodzicca pravierka. Vyśviatlajucca ŭsie abstaviny.
«My vielmi hetaha chočam, my nastojvajem» — pres-sakratarka Łukašenki raskazała, ci pojdzie toj na nastupnyja vybary3
Kamientary