cikava. a chto tekst pisaŭ? ŠI?)

Jaki ž hety Si. Žadaje šanavać minułuju historyju svajho rodnaha Kitaja. Nie kab tak jak Łukašenka - ŭsio vyniščać i źniščać bo da 1917 nie było ni krainy, ni movy, ničoha, usio haspadary maskavity prydumali. A hetuju šmattysiačahodnuju historyju Kitaja prydumali ci to palaki ci to chto inšy. Tak zvany "historyk" ŭ jakoha Skaryna vučyŭsia ŭ Piciery i jaki vieršy Bykava čytaŭ zapisaŭ by što Kitaj ŭźnik niedzie ŭ siaredzinie 20 stahodździa ci ŭ 1994. A pakul Si nie pryjšoŭ da ŭłady byŭ bardak i tolki dziakujučy jamu jość što śniedać i ŭ va što apranucca. A jak biez žartaŭ. To kali b u Kitai 30 hod tamu da ŭłady dabraŭsia b škłoŭski hora "historyk" to Kitaj nie to što staŭ by druhoj ekanomikaj śvietu, a byŭ by biadniejšaj krainaj. Biez vytvorčaści, biez handlu, bieź ničoha. Vasałam Maskovii i siadzieŭ by na datacyjach Maskovii. Pry hetym za maskoŭskija padački ŭ samim Kitaju vyniščali b nacyjanalnuju movu, kulturu, historyju. Kanfucyja pryznali b "sieparatystam" i jahonyja tvory zabaranili b roŭna tak jak i biełaruskuju kłasiku.

Vładisłav, ničoha dziŭnaha) kitajcy (jak darečy i japoncy - uzhadajcie hierojaŭ anime ź vialikimi vačyma) lubiać prynamsi ŭ mastactvie jeŭrapiejskija rysy tvaru
maja siastryčka była ŭ Kitai, dyk kazała - ja adčuvała siabie tam zorkaj, bo pastajanna padychodzili kitajcy i pytali - a ci možna z vami sfatahrafavacca?

Pavodle kapitalnaje bijahrafii Karła Marksa, napisanaje ŭ 1918 hodzie niamieckim historykam Francam Mierynham, proźvišča Karła Marksa pa baćku bydło Hiršelevič.

karotkaja zaŭvaha, jon naradziŭsia ŭ siamji ravinaŭ u šostym kalenie, jak minimum. I parvaŭ rašuča z relihijaj. Ad relihii ŭ jaho zastałasia suśvietna viadomaja fotka z baradoj. Jak jon kazaŭ surjozna ci ŭ šutku "prarok pavinien być z baradoj". A tak bolšuju častku žyćcia jon chadziŭ biez barady. 

"Rośsija, nie imiejuŝaja nikakoho otnošienija k Rusi, i połučivšaja svoje nazvanije v łučšiem słučaje v ChVIII viekie, tiem nie mienieje - nahło prietiendujet na istoričieskoje naśledije Rusi, sozdannoj na 800 let rańšie. Odnako Moskovskaja istorija prišita k istorii Rusi biełymi nitkami i połnosťju sfalsificirovana.

V krovavom bołotie moskovskoho rabstva, a nie v surovoj słavie normanskoj epochi stoit kołybiel Rośsii.
Śmieniv imiena i daty, uvidim, čto politika Ivana III i politika sovriemiennoj moskovskoj impierii javlajutsia nie prosto pochožimi, a i toždiestviennymi...
Rośsija poroždiena i vośpitana v protivnoj i unižiennoj škole monholskoho rabstva.
Silnoj ona stała liš potomu, čto v mastierstvie rabstva była nieprievzojdiennoj.
Dažie i tohda, kohda Rośsija stała niezavisimoj, ona i daleje ostałaś stranoj rabov.
Politika Rośsii - nieiźmienna. Russkije mietody i taktika mienialiś, i budut mieniaťsia, odnako hłavnaja ciel rośsijskoj politiki - pokoriť mir i praviť v niem - jesť i budiet nieiźmiennoj.
Moskovskij pansłavizm - vsieho liš odna iz form zachvatničiestva.

Karł Marks, "Razobłačienija dipłomatičieskoj istorii 18-ho vieka", Hłava IV (orihinał «Free Press», London, 1856-1857)