Prykolnaja scena trapiła na videa z Kitaja.
Alaksandr Łukašenka prylacieŭ u Piekin z Dubaja. Jaho pryniaŭ kiraŭnik krainy.
Biełaruskaj delehacyi ŭručyli karcinu, vykananuju šaŭkovaj vyšyŭkaj. Alaksandr Łukašenka łaskAvym hołasam paprasiŭ jašče adnu — u Pałac Niezaležnaści.
Si Czińpin tut ža zapytaŭ: vam jakoha pamieru i fasonu? Praŭda, davoli abyjakavym hołasam.
«Kab tam duša była kitajskaja»,— adkazaŭ Łukašenka, jaki jaŭna nie čakaŭ takoha dziełavoha padychodu.
Dalej Si padaryŭ Łukašenku jabłyki z pravincyi Chunań. Kamiera ŭ hety čas pakazvała Kolu Łukašenku, jaki na zadnim płanie niešta žuje — napeŭna, žujku.
Mikałaju kiraŭnik KNR padaryŭ spartyŭny kaścium — z kitajskim ściažkom. Bieła-čyrvony.
Łukašenka, sa svajho boku, pieradaŭ juvielirnuju kampazicyju, što simvalizuje inicyjatyvu Piekina «Adzin pojas — adzin šlach», šakaład, a taksama suvienir z vasilkami.
Sustreča ŭvohule była načnym kašmaram Bondaravaj: žujka, kaścium BČB, dy jašče i vasilki.
Paśla Łukašenka adpraviŭsia ŭ Piekinski ŭniviersitet, dzie navučaŭsia jaho syn Mikałaj. Dzie jon vučycca ciapier, dakładna nieviadoma. A sam Łukašenka va ŭniviersitecie ŭstaŭ na lod.
Pamior dzied Koli Łukašenki — były viazień HUŁAHa, asudžany za dapamohu «banderaŭcam»2
Kamientary
Učora bratu Pu, siońnia bratu Si.
Kole nie nadakučyła być eskortnym pryncam? Ujaŭlaju jakuju jon atrymaŭ psichałahičnaje paškodžańnie.
Ale mnie jaho nie škada, za toje što ŭ 15 hadoŭ biehaŭ z aŭtamatam jon siadzie