Moščy «raśpiataha chłopčyka», jakoha dla antysiemickaj prapahandy vykarystoŭvali nacysty, pryvieźli ŭ Homiel

Pavodle paviedamleńnia jeparchii, «archijepiskap Biełastocki i Hdański Iakaŭ, adkazvajučy na ​​prośbu archijepiskapa Homielskaha i Žłobinskaha Stefana, pieradaŭ u dar Homielskaj jeparchii čaścinku moščaŭ niemaŭlaci-mučanika Haŭryiła, dla stałaha znachodžańnia ŭ chramie-muziei ŭ honar Sabora Biełaruskich śviatych pry Homielskim jeparchijalnym upraŭleńni». Jepiskap Stefan padkreśliŭ, što pra heta asabista chadajničaŭ mitrapalit Minski i Zasłaŭski Vieńjamin, kiraŭnik BPC.

U infarmacyi jeparchii paznačana, što moščy Haŭryiła «z 1944 pa 1992 hady zachoŭvalisia ŭ hrodzienskaj Pakroŭskaj carkvie, adkul uračysta byli pieraniesieny ŭ Śviata-Mikolski sabor Biełastoka».

Ale pra toje, jakim čynam padčas akupacyi nacystami moščy apynulisia ŭ hrodzienskaj carkvie, jeparchija zmaŭčała.

Ale jość fakty, raźmieščanyja ŭ adkrytym dostupie.

«Ušanavańnie Haŭryiła Biełastockaha było adnoŭlena nacystami sumiesna ź biełaruskimi i polskimi kałabaracyjanistami ŭ pieryjad niamieckaj akupacyi Biełarusi. Jaho moščy z Muzieja ateizmu byli pieraniesieny ŭ kafiedralny Praabraženski sabor Minska. U siale Zabłudavie na hrošy akupacyjnych niamieckich uładaŭ była pabudavana carkva, dzie raźmiaścili častku moščaŭ. U 1944 hodzie pry adstupleńni hitleraŭcy dapamahli arhanizavać pieravozku moščaŭ ź Minska ŭ Hrodna ŭ carkvu Pokryvu Božaj Maci, dzie jany znachodzilisia ŭ padvale da 1992 hoda», — havorycca ŭ ruskamoŭnaj Vikipiedyi sa spasyłkaj na krynicy.

Tam ža ŭkazana, što Haŭryił Biełastocki — śviaty, zhodna z ujaŭleńniami, raspaŭsiudžanymi siarod viernikaŭ pravasłaŭnaj carkvy, zakatavany iudziejami. Jaho šanavańnie padviarhajecca krytycy jak prykład kryvavaha paklopu na jaŭrejaŭ i prapahandy antysiemityzmu. 

Nieviadoma nijakich archiŭnych materyjałaŭ pa historyi Haŭryiła. Miarkujecca, što lehienda pra Haŭryiła nie maje realnaj asnovy i była skanstrujavanaja.

Pavialičyć

Jašče adno vialikaje pytańnie — ci sapraŭdy Haŭryił Biełastocki byŭ pryznany śviatym. Roznyja aŭtary pra kananizacyju Haŭryiła paviedamlajuć supraćlehłyja źviestki. Na aficyjnym sajcie Biełastockaha sabora Mikałaja Cudatvorca, u jakim zachoŭvajucca moščy Haŭryiła, biez ukazańnia pieršakrynic i spasyłak havorycca, što ŭ 1820 hodzie ŭ stohadovy jubilej adkryćcia moščaŭ pakutnik Haŭryił byŭ pryličany da liku śviatych, akt kananizacyi abviaściŭ patryjarch Kanstancinopalski Hryhoryj V.

Adnak historyk Ruskaj carkvy Jaŭhien Hałubinski ŭ fundamientalnaj pracy «Historyja kananizacyi śviatych u Ruskaj Carkvie» piša, što nijakaj aficyjnaj kananizacyi ad imia Najśviaciejšaha sinoda niemaŭlaci Haŭryiła nie było navat jak miascovašanavanaha śviatoha.

Daśledavańni Hałubinskaha ab adsutnaści kananizacyi Śviaciejšym sinodam Haŭryiła paćviardžaje člen Śviaciejšaha sinoda z 1819 hoda, mitrapalit Maskoŭski Fiłaret (Drazdoŭ) . U adnym sa svaich tvoraŭ, napisanym u 1820-ch hadach z nahody ŭniasieńnia Haŭryiła ŭ «Słoŭnik histaryčny pra śviatych uhodnikaŭ pravasłaŭnaj rasijskaj Carkvy», na padstavie pakazańnia «Historyi Ijerarchii» Fiłaret piša, što «ni hetaja historyja, ni carkoŭny sklep (pra jaki zhadvałasia ŭ apoviedzie pra zdabyćcio moščaŭ Haŭryiła), ni archimandryt Kazačynski nie majuć prava pryličać da śviatych».

Vyhladaje dziŭnym, što homielski archijepiskap paprasiŭ pryvieźci moščy mienavita hetaha śviatoha z supiarečlivaj historyjaj, u toj čas jak dziaržaŭnaja ideałohija zakłapočanaja kampanijaj ab «hienacydzie biełaruskaha naroda» i sudzić navat miortvych pradstaŭnikoŭ kałabaracyjnaha ruchu.

• 5
• 10
• 2
• 3
• 5