«Z takoj navukaj, jak u nas, my pośpiechaŭ nie dabjomsia». Łukašenka znoŭ uziaŭsia za Akademiju navuk
Alaksandr Łukašenka 3 śniežnia pravodzić sustreču z rabočaj hrupaj pa analizu dziejnaści Nacyjanalnaj akademii navuk. Jon ukazaŭ na «kałasalnuju niedapracoŭku ŭrada ŭ supravadžeńni navukovaj śfiery», a taksama tradycyjna prajšoŭsia pa samich navukoŭcach.
Łukašenka adrazu adznačyŭ, što na paradku dnia — surjoznaja razmova ab tym, jak budzie raźvivacca navuka, pierš za ŭsio akademičnaja, i jak žyć dalej — z navukaj abo biez.
«Adkaz adnaznačny», — adrazu adkazaŭ jon i dadaŭ: «Biez efiektyŭnaj akademičnaj navuki raźvićcio krainy budzie prablematyčnym. Ale z takoj navukaj, jak u nas, my nie paskorymsia i pośpiechaŭ nie dabjomsia».
Łukašenka pry hetym padkreśliŭ, što nazvanyja prablemy adnosiacca nie tolki da Akademii navuk, ale i da Dziaržkamiteta pa navucy i technałohijach i da halinovych ministerstvaŭ. Ich, pavodle jaho słoŭ, praktyčna niama ŭ liku zamoŭcaŭ navuki.
«I heta kałasalnaja niedapracoŭka ŭrada. Niaŭžo ŭ halin niama zapytu na navukovyja raspracoŭki? Jak možna było dapuścić, što nastolki zapatrabavanyja i najbolš finansujemyja dziaržavaj napramki, takija jak bieśpiłotniki, kosmas, ličbavyja i bijatechnałohii ŭ pramym sensie addadzienyja na vodkup samoj Akademii navuk? Jana sama sabie zakazčyk, vykanaŭca i kantralor. Jak u hetych śfierach možna abyścisia bieź śpiecyjalistaŭ-praktykaŭ, jakija razumiejuć, što mienavita treba ekanomicy?»
Tamu, dadaŭ Łukašenka, niama ni vyniku, ni vinavatych — pytać niama z kaho.
Miž tym, pytańniaŭ da dziejnaści navukovaj supolnaści, pavodle jaho słoŭ, nazapasiłasia šmat: «Jość asobnyja pośpiechi, ale i niezadavolenaść vynikami taksama surjoznaja». Pastajanna dziejnaja rabočaja hrupa na čale sa staršynioj Kamiteta dziaržkantrolu, jakomu daručana pryciahnuć da dziejnaści hrupy adkaznych kampietentnych śpiecyjalistaŭ, pavinna adkazać na nadzionnyja pytańni raźvićcia NAN.
Łukašenka skazaŭ, što Akademija navuk «nie stała drajvieram apieradžalnaha navukova-techničnaha raźvićcia krainy na ciapierašnim etapie». Pavodle jaho słoŭ, u nas «krytyčna mała praryŭnych navukovych dasiahnieńniaŭ».
«Ad dziejnaści Akademii my nie bačym toj addačy, na jakuju raźličvali. Niama manietyzacyi daśledavańniaŭ i raspracovak Akademii navuk. A heta hałoŭny kryter adznaki efiektyŭnaści», — raźnios jon navukoŭcaŭ, ale dadaŭ, što heta nie «akcyja suprać Akademii navuk».
«Nie chaču, kab prysutnyja tut kiraŭniki NAN i vučonyja padumali, što my tut rychtujem niejkuju akcyju suprać Akademii navuk. Nie. Nam treba vielmi surjozna padyści da vyvučeńnia prablem Akademii navuk i pryniać adpaviednyja rašeńni, tamu što biez navuki dalej nikudy», — skazaŭ Łukašenka.
Kamientary
Uvieś čas ludziej z ułasnymi dumkami i inicyjatyvami staraŭsia zahnabić. Tamu razumnym ad ciabie ŭžo ničoha nie treba. Akramia sychodu.