Ja viartajusia da temy Hramadzkaha kamitetu abarony represavanych. Viartajusia, kab najpierš prasić prabačeńnie ŭ pakryŭdžanych maci maładafrontaŭcaŭ. U mianie zusim nie było takoj mety. I prosiačy prabačeńnie ŭ vas, ja prašu prabačeńnie i ŭ svajoj maci, jakaja voś užo dva hady žyvie z razumieńniem, što jaje syn tak i zastaniecca nievukam. Ja nie vučusia ŭžo z 2004 h.
Tym nia mienš ja liču tak, jak liču. Ja taksama źviarnuŭsia ŭ kamitet pa dapamohu. Ja prašu zavočnaha navučańnia na Ukrainie. I ja ŭpeŭnieny, što rablu pravilna. My pavinny być mocnymi i nie davać nahody kpić ź siabie, maŭlaŭ: «Klikali na Płošču, a źjechali ŭ Polšču». I tolki svaim ułasnym prykładam my možam pakazać niazłomnaść.
I maje dumki nakont Kamitetu, ni što inšaje, jak sproba dapamohi. Bo vidavočna, što ź im štości nie tak, kali 230 čałaviek spakojna źjazdžajuć ŭ Polšču, a taki čałaviek, jak Źmicier Kaśpiarovič, adsiedzieŭšy piać miesiacaŭ, nia moža atrymać mahčymaści skončyć navučańnie.
Ja nie suprać Kamitetu, ja za razumny padychod da čałaviečych losaŭ! Mahčyma, kamuści ŭ 20 hod cikava pažyć u inšaj krainie, ale bolšaść z hetych dziaciej nie ŭśviedamlaje, što paśla vučoby budzie ciažka viarnucca nazad. Kali maješ eŭrapiejskuju adukacyju – praściej žyć u Eŭropie. I tut, ja liču, my pavinny prajavić ćviordaść.
Heta ciažka, ja zhodny, ale chto z nas raźličvaŭ na lohkuju pieramohu? Cynizm ułady ŭ hetym i prajaŭlajecca: achviaravać prychodzicca nie svaim ułasnym zdaroŭjem, a zdaroŭjem svaim baćkoŭ.
