«Była hałodnaj, uzimku akazałasia bieź ciopłych rečaŭ». Susiedki raskazvajuć pra pamierłuju eks-palitźniavolenuju Hannu Kandracienka

Hanna Kandracienka naradziłasia ŭ ahraharadku Vajniłavičy Čavuskaha rajona, ale apošnim časam da zatrymańnia žyła ŭ Mahilovie, dzie zdymała žytło.

«Ania była pradavačkaj u kijosku: harbata, cyharety, kava. Jana raspaviadała pra pracu tam u takim kantekście, što heta i było jaje žyćcio. A jašče — maci. Jana skazała mnie, što dzietak i muža ŭ jaje niama, u jaje jość tolki maci. Jana nikoli padrabiazna nie raskazvała pra jaje (i ahułam pra siamju), nibyta abaraniajučy, ale my zrazumieli, što maci ŭ jaje chvareła. Było bačna, jak Ania za jaje turbujecca. Kali Ani pryjšoŭ mamin list (a joj redka prychodzili listy), jana prosta dryžeła nad im! Heta dla jaje była sapraŭdnaja padzieja», — raskazvaje Iryna Ščasnaja.

Surazmoŭca kaža, što dobra pamiataje dzień, kali Aniu pryviali ŭ zonu:

«Jana trapiła ŭ naš atrad, i razam z Mašaj Kalenik (eks-palitźniavolenaja, jakuju sudzili pa «spravie studentaŭ» — NN) my byli pieršymi, chto sustreŭ jaje tam. Užo ź pieršaha pozirku było zrazumieła: za plačami ŭ Ani ciažki, poŭny bolu los. Jana trymałasia naściarožana, nie daviarała amal nikomu, nibyta ŭvieś čas čakała novaha ŭdaru ad žyćcia.

My z Mašaj pastupova, aściarožna, pačali stvarać dla jaje prastoru ciepłyni. Havaryli, padtrymlivali, staralisia choć kryšačku źmiakčyć jaje štodzionnaść. I pastupova Ania pačała adkryvacca, daviarać. Nie chavała, što nienavidzić hetuju sistemu — dakładna farmulavała svaje dumki nakont taho, što adbyvajecca».

Pieradačy sa svabody žančyna nie atrymlivała. Maci fizična i finansava nie mahła sabie heta dazvolić, a ciotka nie ličycca blizkim svajakom, tamu atrymać ad jaje dapamohu było niemahčyma.

«Uzimku jana akazałasia bieź ciopłych rečaŭ, a być u zonie bieź ich — heta žach. Plus Ania była niezdarova chudoj, jana vidavočna niedajadała, była hałodnaj. Tamu joj imknulisia vybić bolš vialikija porcyi. Jaje škadavali, navat kryminalnicy namahalisia jaje nakarmić. My taksama dapamahali čym mahli — niejkimi rečami, drobiaziami, prosta ŭvahaj. Navat praz zabaronu administracyi — znachodzili šlachi. Tolki zaŭhas, hałoŭnaja zečka ŭ atradzie, Julija Lubina ŭsio ckavała Aniu, maŭlaŭ, jana prykidvajecca, što biednaja i niaščasnaja, na joj arać treba. Ahułam usie palityčnyja atrada praź Lubinu ciarpieli».

Pry hetym u Hanny byli vidavočnyja prablemy sa zdaroŭjem. Pa słovach Iryny Ščasnaj, padčas pieršaha miedahladu pa prybyćci ŭ kałoniju, u žančyny nie vyjavili ankałohiju. Pry hetym u jaje daŭno byŭ psaryjaz, jaki pačaŭ prahresavać padčas pracy na «šviejcy».

«Za šviejnaj mašynkaj u Ani mocna baleła pajaśnica, tamu jaje pastavili na abrezku i vyvaratku kurtak. A tkanina tam pramakajecca ž admysłovymi rečyvami, i psaryjaz ad kantaktu ź joj abvastryŭsia. Ania zaŭždy naciahvała rukavy, kab nichto nie bačyŭ jaje hetyja ruki chudzieńkija z paškodžanaj skuraj — jana ich razdrapvała. Heta było nievynosna dla jaje, ale z hetaj pracy jaje nichto nie zdymaŭ. Adzin raz jaje pakłali na lačeńnie ŭ sančastku, ale plonu heta nie dało».

Pa słovach surazmoŭcy, ankałohiju — rak šyjki matki — u Hanny vyjavili, kali taja viarnułasia ŭ kałoniju paśla druhoha prysudu.

«Jana tady trapiła ŭ inšy, pieršy atrad, pachadziła niepraciahły čas na vytvorčaść, i potym jaje ŭžo źniali z fabryki. Ania zapeŭnivała mianie, što ŭsio dobra, ničoha strašnaha nie budzie, ja tady i pavieryła joj, a voś takoje hora…».

Iryna kaža, što Hanna maryła vyjści i znoŭ prosta žyć volnym žyćciom, viarnucca na svaju pracu.

«Viedajecie, jana ŭmieła radavacca drobiaziam — joj voś padabaŭsia niejki hurt muzyčny rasijski, jana napisała niejak salistu ŭ internecie — jon joj adkazaŭ, i heta dla jaje była značnaja žyćciovaja padzieja».

Hanny Kandracienka nie stała 5 lutaha 2025 hoda: jana nie dažyła niekalki miesiacaŭ da svajho 40-hodździa. Žančynu pachavali na małoj radzimie ŭ Vajniłavičach.

• 1
• 1
• 1
• 0
• 1
• 62
• 7
• 0