Na jaje z-za akijanu admysłova prylacieli patryjarchi biełaruskaj emihracyi
U Miensku ŭ abłasnoj universalnaj navukovaj biblijatecy imia A. Puškina u čaćvier (21 vieraśnia) adbyłasia prezentacyja 1028-staronkavaha anhielska-biełaruskaha słoŭnika aŭtarstva Valanciny Paškievič, biełaruski z Taronta, što pajšła z hetaha śvietu ŭ 2004 h.
Na imprezu z-za akijanu pryjechali patryjarchi biełaruskaj emihracyi – dyrektar Biełaruskaha Instytutu Navuki j Mastactva, u knižnaj seryi jakoha i vyjšaŭ słoŭnik, Vitaŭt Kipiel i doktar histaryčnych navuk Janka Zaprudnik, jaki razam z Zoraj Kipiel (1927—2003) uznačalvaŭ redkalehiju, što rychtavała knihu da druku. Z Prahi pryjechaŭ pierakładčyk Siarhiej Šupa, jon niepasredna zrabiŭ redakturu słoŭnika.
Prysutnyja škadavali, što ŭ hetaki pryjemny momant ź imi niama samoj aŭtarki Valanciny Paškievič. Na prezentacyi było skazana bahata dobrych słovaŭ. Što ž da vydańnia hetaj cahliny, kniha sapraŭdy patrebnaja i ŭnikalnaja dla Biełarusi. Faktyčna, pracu, jakuju musiŭ rabić ceły instytut, vykanaŭ adzin čałaviek.
Asabliva naśmiašyŭ aŭdytoryju svaimi zaŭvahami znaŭca niamieckaj movy, movaznaŭca Piatro Sadoŭski, jaki adrazu adrapartavaŭsia, što nia viedaje anhielskaj, ale pa kolkaści znojdzienych u knizie chibaŭ jon pieraŭzyšoŭ, mabyć, usich recenzentaŭ.
Na prezentacyi byli ludzi, jakich daloka nie zaŭsiody možna ŭbačyć na takich mierapryjemstvach, što jašče raz padkreślivaje značnaść hetaha słoŭnika.
Pa skančeńni imprezy vydaviec Źmicier Kołas prapanavaŭ achvočym nabyć pa sabiekošcie asobniki knihi z aŭtohrafami Vitaŭta Kipiela i Janki Zaprudniki. Da słaŭnych biełarusaŭ paciahnułasia doŭhaja ludzkaja čarha, kanca jakoj zdajecca było nia bačna.
Potym pačałasia nieaficyjnaja častka dziei, z furšetam i niefarmalnymi razmovami tet-a-tet. Takoj knihi biełarusy nasamreč začakalisia.
Fota Andreja Lankieviča
«Kałaŭra my nie pakryŭdzili»: stała viadoma pra novaje miesca pracy byłoha staršyni Nacbanka3
Kamientary