31 śniežnia «Hazeta vyborča» apublikavała navahodnija zvaroty vydatnych ludziej Polščy da biełarusaŭ.
Prapanujem Vašaj uvazie niekatoryja ź listoŭ.
Pavał Hiule, viadomy piśmieńnik:
Ja zyču našym siabram biełarusam taho, što i ŭsie: kab skončylisia ŭsie hetyja biessensoŭnyja represii, i ŭsie zatrymanyja zdarovymi viarnulisia damoŭ. Ja taksama chacieŭ by, kab urešcie ŭsia Jeŭropa zrazumieła, što tak dalej być nie moža, što Łukašenku treba ŭrešcie prycisnuć.
Ja spadziajusia, što palityčnaje žyćcio ŭ Biełarusi vielmi chutka źmienicca, što hetaja dyktatura padzie.
Krystyna
My pamiatajem našu parazu 13 śniežnia 1981 hoda, ale viedajem z našaha vopytu, što sapraŭdnyja, tryvałyja pieramohi naradžajucca taksama ź niaŭdač. Darahija siabry biełarusy, ad ščyraha serca my žadajem Vam u novym 2011 hodzie, kab dzień 19 śniežnia staŭ pačatkam Vašaha šlachu da pieramohi i zastaŭsia tolki trahičnym uspaminam.
Michał Ahurek — viadomy satyryk, žurnalist «Hazety Vyborčaj»:
Nie bądź miękki dla Łukaszenki! (Nie prahinajsia pierad Łukašenkam)
Pablopavo — śpiavak:
Nie znam się na polityce, ale jak kopią w twarz, to rozpoznam
Tę samą gębę ulepioną z pięści, w której oczy jak podwójny kopniak
Wychodzi zawsze i czyha na bezbronnych pod każdą szerokością świata
I w każdym bitym, zwijanym na dołek, widzę po prostu nieznanego brata
(Ja nie raźbirajusia ŭ palitycy, ale, kali bjuć u tvar, ja raspaznaju
Tuju samuju mordu, što z kułaka źleplenaja, u jakoj vočy jak dvajny ŭdar
Što vychodzić zaŭsiody dy padpilnoŭvaje biezabaronnych va ŭsich šyrotach śvietu
I ŭ kožnym źbitym, jakoha skručvajuć, ja baču svajho brata)
Alicyja Kapuścińska — doktar miedycyny, udava słynnaha polskaha reparciora Ryšarda Kapuścinskaha:
Žadaju ŭsim žycharam Biełarusi:
Pustych turmaŭ i viaźnicaŭ,
Biełaruskaj movy ŭ škołach i aficyjnych ustanovach,
ŚMI biez cenzury,
kniharniaŭ i antykvarnych kramaŭ poŭnych knižak z usiaho śvietu,
dostupu da tannaha internetu biez nahladu,
mahčymaści svabodna padarožničać.
A palakam ź Pinska — rodnaha horada Ryšarda Kapuścińskaha:
Kantaktu z rodnaj movaj i krainaj. Kab niadzielnaja škoła, jakaja tam pracuje, mahła mieć svoj budynak, u jakim urešcie budzie adčuvać siabie jak doma.
Ježy Pilch — viadomy piśmieńnik:
Usim bratam i siostram biełarusam na Śviaty, na Novy Hod, i asabliva na dalejšy čas — ja zyču mužnaści. Asabliva kłaniajusia tym, stanovišča jakich, jak mnie padajecca, ja razumieju najlepš — sardečnaje pryvitańnie biełaruskim piśmieńnikam. Darahija kalehi! Biez fanaberystaha ŭźvialičvańnia našaj prafiesii možna spakojna skazać, što vy znachodziciesia ŭ ciažkim stanoviščy. Ciažkim z usich bakoŭ.
Kali niechta z Vas, skažam tak, u junackim ačmureńni, napiša ci napisaŭ niejkuju nierazvažlivuju strafu chvały, ci navat prosta ŭ abaronu dyktatara, toj siabie zaplamiŭ. I navat, kali potym da kanca žyćcia budzie pisać šedeŭry — kolišni fatalny tvor zasłonić usio, i zaŭsiody buduć im papikać.
Kali niechta z Vas napiša niešta skiravanaje suprać dyktatara — moža trapić u turmu. Viadoma, niama bolšaha honaru čym pakutnictva, ale na praktycy heta moža być vielmi ciažka.
Kali niechta z Vas zojmiecca ŭsłaŭleńniem sapraŭdy važnych spraŭ — kachańnia, dziacinstva, futbołu — budzie atakavany za taki pasieizm i ŭ najlepšym vypadku zamoŭčany.
U hetaj sapraŭdy składanaj situacyi, ja chaču vam dać staruju jak śviet radu, jakuju vy taksama pavinny dobra viedać: Pišycie tolki toje, na što majecie žadańnie. Barani Boža, nie sastupajcie pierad hramadzianskaj spakusaj ci ciskam. Inšaha vyjścia, jak Vy i sami dobra viedajecie, prosta niama. Tolki tak moža paŭstać šedeŭr, u jakim pieraplecienyja praŭda i fikcyja, palityka i paezija, sučasnaść i viečnaść.
Vy znachodziciesia ŭ składanaj i adnačasova vyklučnaj situacyi. Naprykład,
apovieści pra niejkaha kryvavaha, krychu kamičnaha satrapa z Uschodniaj Jeŭropy nichto jašče nie napisaŭ — hetaja tema ŭ vas pad rukami.Kali vy jaje razhorniecie pa ŭzory «Vosieni Patryjarcha» ci chacia b «Impieratara», moža zdarycca ŭsio: vas buduć atakavać, pieraśledavać, padviarhać represijam, buduć zapałochvać vašyja siemji, vy možacie trapić u łahier, abo, što jašče horš, atrymać vialikuju ŭznaharodu, na ŭručeńnie jakoj vas z usim sadyzmam nie puściać, i tysiača inšych facecyjaŭ. Ja nie toje, kab chacieŭ by niejkich pakutaŭ, jak umovy paŭstańnia knižki, ale prosta rašuča prašu paśpiašacca. Ja damahajusia śpiešnaści. Kali Vy ciapier voźmieciesia za pracu, dyk mahčyma tvor pra Łukašenku pačaty pry Łukašenku budzie apublikavany ŭ krainie, jakoj Łukašenka ŭžo nie kiruje. Šmat chto z Vas pradčuvaje, što čakać užo niadoŭha. Trymajciesia hetaha pradčuvańnia. A kali Vam pa niejkich pryčynach nie chočacca, tady, viadoma, nie prytrymlivajciesia, bo i tak, jak kaža naša staraja, jašče z časoŭ režymu, pokazka: «Viečny piśmieńnik, a nie čynoŭnik»
Jašče raz ad ščyraha serca kłaniajusia pierad Vami.
Tomek Lipiński, muzyka, zasnavalnik kultavaha ŭ Polščy hurtu «Bryhada Kryzis»:
Kiedy mrok się rozpierzchnie w światłości,
Gdy się wrota zawarte odemkną,
Ziemią całą wstrząśnie krzyk radości
jak grom: Koniec! Koniec z Łukaszenką!
(Kali zmrok rastvorycca ŭ śviatle
Kali adčyniacca zasunutyja bramy,
Usia Ziamlu ŭzrušyć voklič radaści
Kapcy! Łukašenku kapcy!)
Stefan Chvin — znakamity piśmieńnik i prafiesar litaratury:
Ja chaču pažadać ludziam, jakija zmahajucca za svabodu ŭ Biełarusi, kab u krainach Jeŭrasajuzu etyka pravoŭ čałavieka daminavała nad zakaraniełaj etykaj hrošaj. Niezaležnaj biełaruskaj intelihiencyja ja chaču pažadać bolšaha ŭpłyvu na biełaruskaje hramadstva. A biełaruskamu hramadstvu — kab u bolšaj stupieni, čym ciapier, prahnuli svabody ŭ zachodnim razumieńni, bo ŭsio jašče vialikaja častka hetaha hramadstva ličyć aŭtarytarny režym naturalnym. Pryčyna hetaha — składanaja historyja Biełarusi, jakaja ŭsio jašče daje pra siabie znać.
Tadeuš Kanvicki — znakamity piśmieńnik, režysior:
Ja zyču vam, daražeńkija biełarusy, ščaślivaj i vielmi ludskaj budučyni.
