Salihorskaje pradpryjemstva adnaŭlaje majontak u słavutych miaścinach Słuckaha zbrojnaha čynu.
U vioscy Hrozava Kapylskaha rajona kaliści pačynaŭsia Słucki zbrojny čyn, farmavaŭsia 2-hi Hrozaŭski połk.
Ale tut bolš pamiatajuć historyju Druhoj suśvietnaj, i mała chto ŭjaŭlaje, što ich adnaviaskoŭcy ŭ 1920 h. aktyŭna akazvali supraciŭ balšavikam.
Kali spuścicca bližej da raki, možna ŭbačyć vialiki dvuchpaviarchovy bieły budynak
z pustymi akanicami i ŭžo dziravym dacham.
Heta pałac Mieržajeŭskich, pabudavany ŭ druhoj pałovie XVIII st. u styli kłasicyzmu. Jon maje simietryčnuju płaniroŭku, i jahonaja kampazicyja vyłučajecca čatyrochkałonnym porcikam na hałoŭnym fasadzie. La budynka zachavalisia reštki parku.
Historyja hetaha pałaca — typovaja dla biełaruskich miastečak.
Zvyčajna paśla revalucyi ŭ raskošnych šlachietnych majontkach raźmiaščali špitali, internaty albo administracyju kałhasaŭ. U Hrozavie ŭ panskim pałacy ŭ 1970-ch hh. adkryli škołu. Paśla raspadu SSSR budynak pustavaŭ i na vačach prychodziŭ u zaniadbańnie.
Paŭhoda tamu jaho vykupiła salihorskaje pradpryjemstva «Daŭmont».Pa słovach dyrektara Ivana Dałmatoviča,
da pałaca pryhladalisia daŭno – tut ža, u Kapylskim rajonie arhanizacyja budavała kramy i kaścioł, ale ŭłady spačatku nazvali zanadta vialikuju canu za razburany budynak.
«U nas tak časta byvaje –
pakul dom jašče ŭ narmalnym stanie, załamvajuć vysoki košt. A kali jon užo kančatkova razburany – chutčej šukajuć, chto b jaho ŭziaŭ dy adramantavaŭ»,– kaža sp. Dałmatovič. Z pałacam Mieržajeŭskich tak i adbyłosia.
U pačatku lutaha rajvykankam pradaŭ jaho za adnu bazavuju vieličyniu – usiaho 35 tys. rubloŭ.
Zaraz u Hrozavie idzie aktyŭnaje budaŭnictva. Užo zroblena prajektnaja dakumientacyja, budaŭniki ŭmacoŭvajuć padmurak, cokal. Pa słovach dyrektara, pałac byŭ u vielmi zapuščanym stanie – ciapier treba mianiać pierakryćcio pamiž pavierchami, ścieny, dach... Da zimy spadziajucca zamianić plity dy ŭstavić šyby. Niahledziačy na składanaści ź finansavańniem budaŭnictva ŭ Biełarusi naohuł, pracu ŭ Hrozavie nie spyniajuć. Hatel i restaran chočuć adkryć užo ŭ nastupnym hodzie.
«My sprajektavali 24 numary. Bolšaść ź ich pa kamforcie budzie na ŭzroŭni troch zorak,
ale čatyry numary buduć zvyškamfortnyja – kłasa luks. U kožnym numary budzie barnaja stojka, kab možna było pasiadzieć ź siabrami, vypić kubak harbaty. Restaracyja źmieścić kala 60 naviedvalnikaŭ. U ciapierašnim padvale płanujem zrabić vinny sklep», – kaža surazmoŭca. Kaštarys prajekta składaje kala 3 młrd rubloŭ.
Dyrektar «Daŭmonta» – architektar pavodle adukacyi. Jon časta byvaje za miažoj i paraŭnoŭvaje histaryčnyja pomniki Zachodniaj Jeŭropy z našymi. «Paśla 1917 hoda my stolki zhubili, što prosta ŭjavić składana. I zaraz heta adnaŭlajecca vielmi marudna. Dziaržava nie ŭ stanie «padniać» usie pomniki. Restaŭracyja ŭ Miry i Niaśvižy tolki paćviardžaje heta – stolki hod pracujuć, a nijak da ładu nie daviaduć. Hetym pavinny zajmacca pryvatniki.
Addajcie vy biznesoŭcam hetyja siadziby, spraścicie padatki i harantujcie, što dziaržava pakryje 30% vydatkaŭ rekanstrukcyi. I tady ŭbačycie, jak chutka pačnuć adnaŭlać histaryčnuju spadčynu»,– kaža jon.
«Kałaŭra my nie pakryŭdzili»: stała viadoma pra novaje miesca pracy byłoha staršyni Nacbanka3
Kamientary