Novaja prahrama biełaruskaha barda-emihranta, zapisanaja ŭ časie apošniaha pryjezdu ŭ Miensk u žniŭni 2006 h. Čarhovy reliz napaŭananimnaha łejbłu, jaki tyražuje muzyku pratestu. Vojuš vystupaje až u troch ipastasiach: u zvykłaj užo roli pałymianaha zmahara z hitaraj u rukach; bieskampramisnaha paety, jaki deklamuje: «Rasieju ŭ serca pušču tolki ŭ abliččy kuli», — i daścipnaha daśledčyka-bajuna, jaki ŭ cikavaj formie adkryvaje słuchaču małaviadomyja staronki ajčynnaj historyi.
Na dysku — cykl piesień pra Lisoŭčykaŭ (siaredniaviečnuju biełaruskuju lohkuju końnicu), kolki vieršaŭ, pračytanych aŭtaram, i hałoŭnyja hity barda, ułučna z himnam BNF «Front» i «Niefarmalnym biełarusam». Novyja pieśni Vojuš piaje a kapela, biez supravadžeńnia instrumentaŭ. Jahony hołas biez hitary adrazu hublaje svoj kalaryt i paznavalnaść, ale ŭ im źjaŭlajecca bolš bolu, tuhi i škadavańnia. Padčas apošniaha mienskaha kancertu Vojuš paprasiŭ prabačeńnia pierad hledačami za toje, što nia byŭ ź imi na Płoščy. Adzin ź ich adkazaŭ na toje: «Zatoje byli vašyja pieśni».
Pakaleńnie «Frontu» ŭžo źmianiłasia, ale hetyja tvory praciahvajuć chvalavać. Vojuš, peŭna, byŭ by i sam rady, kab niekatoryja jahonyja pieśni stracili svaju aktualnaść, ale tak nia jość. Bonusam na dysku — videa z taho samaha kancertu Vojuša na siadzibie BNF u žniŭni 2006 h.
Dla tych, chto pieračytvaje Jermałoviča i Sahanoviča dziela zadavalnieńnia.
