Arkadź Sievierny.
Ja daŭno čuŭ, što z «vizitnaj kartkaj» śpievaka Alaksandra Saładuchi, pieśniaj «Zdravstvuj, čužaja miłaja!», niešta nie toje. Ale čuŭ sabie i čuŭ, admysłova z hetym raźbiracca nie źbiraŭsia, bo, miakka kažučy, nie fanat. Adnak huhł vyrašaje, i voś na jakija dumki jon mianie raptoŭna padšturchnuŭ.
Našyja baćki zbolšaha dobra pamiatajuć, što
ŭ 1970-80-ja hady minułaha tysiačahodździa na prastorach SSSR byli nievierahodna papularnymi tak zvanyja «błatnyja pieśni», asablivaj papularnaściu karystaŭsia Arkadź Sievierny.
Praktyčna jon dyktavaŭ tut umovy, stvaraŭ praviły hetaha piesiennaha napramku. Žanr, u jakim vystupaŭ tady Sievierny, zaraz nazyvajuć «šansonam», «haradskim ramansam» i h.d. Kaniešnie, tut možna doŭha spračacca nakont dakładnaści terminałohii, uvohule, heta vialikaja asobnaja tema dla razmovy. Mienavita
mnie bolš daspadoby vyznačeńni «saviecki błatniak» ci navat śmiełaje «haradski chulihanski bluz». Naturalna, muzyčna tut bluzam i nie pachnie, ale estetyka amal adzin u adzin: i tam i tam teksty-zamaloŭki z žyćcia złodziejaŭ, zabojcaŭ, vypivoch, rastańnie z žančynaj i adpaviednyja słovy joj udahonku, znoŭku kryminał.Niešta padobnaje spačatku było i ŭ chip-chopie, ale tam, na žal, usio patanuła ŭ załatych łancuhach i silikonavych hrudziach, ž...ch i melizmach.
Arkadź Sievierny ž byŭ absalutna ščyrym, arhaničnym sa svaim repertuaram: vioŭ, pa sutnaści, marhinalny ład žyćcia, isnavaŭ praktyčna biez pašpartu i stałaha žytła, adnačasova traplaŭ pad niekalki artykułaŭ Kryminalnaha kodeksu SSSR— śpis vielmi praciahły. Pra što jašče śpiavać takomu čałavieku, kali jon ščyry, kaniečnie?
Dla peŭnaj častki pakaleńnia našych baćkoŭ Sievierny staŭ takim svojeasablivym «Vysockim naadvarot»: padpolnym čałaviekam-lehiendaj, hierojem nie dla intelihientaŭ.Viadomaść mieŭ tady kałasalnuju, navat ja jašče z časoŭ dziciačaha sadku pamiataju refren «Butyłka vina! Nie bolit hołova! A bolit u toho, kto nie pjot ničieho!» Typovy ŭzor marhinalnaje tvorčaści, ale jak trapna! Adsiul i papularnaść, panovie. Taksama z tych časoŭ vypłyvaje pačutaja «Sozrieli višni v sadu u diadi Vani». Hetaja pieśnia ŭvohule była adnoj z maich pieršych, jakuju ja hraŭ na barysaŭskaj hitary, što ŭžo tut chavacca))
Sievierny pamior u 1980-m. Paśla siabie jon pakinuŭ spadčynu ŭ 100 padpolna zapisanych mahnitalbomaŭ (pryvitańnie hurtu The UNB!). Pisalisia jany albo pad akustyčnuju hitaru na čyjojści kvatery, albo z praktyčna džazavymi, estradnymi kalektyvami z cudoŭnymi nazvami kštałtu «Čiernomorskaja čajka».Zaraz tak ansambli nie nazyvajuć, a darma. Šmat čaho z mahnitahrafii Sieviernaha stała sapraŭdnaj kłasikaj, ale zbolšaha tyja aŭtsajderskija pieśni zastalisia amataram, u siłu svajoj śpiecyfičnaści i vuzkanakiravanaści. Z mazhoŭ ža šyrokich masaŭ nasielnictva za hady jany pastupova ŭlatučylisia.
Skažam tak, ja zusim nie amatar tak zvanaha «šansonu», dakładniej, Sievierny — jakraz toje, što ja jašče mahu z takoj muzyki słuchać. Bo znoŭku ž, tut chutčej estetyka ałdovaha amierykanskaha bluzu, praktyčna roots music z papraŭkaj na adeski habrejski falkłor i kryminalnuju savieckuju ramantyku. Tamu mianie zacikaviła sama źjava takaja — Arkadź Sievierny, ja pačaŭ niešta pra jaho vyšukvać, «huhlić». I voś, niejak na youtube pabačyŭ dziŭny zahałovak «Arkadij Sieviernyj: Zdravstvuj, čužaja miłaja». Tak, u vykanańni Sieviernaha hučaŭ toj samy tekst z «vizitnaje kartki» Saładuchi, dakładniej, naadvarot:
Saładucha śpiavaŭ tekst, raniej vykanany Sieviernym. O jak! Možacie sami pasprabavać, darečy, pašukajcie, pasłuchajcie, paraŭnajcie! Dziela spraviadlivaści adznaču, što Arkadź Sievierny taksama nie źjaŭlaŭsia aŭtaram hetaha vieršu, prosta śpiavaŭ jaho.Jon uvohule nie vykonvaŭ svaich piesień, bo nie było ich, śpiavaŭ čužyja, ale jak! Historyja, siabry, karaciej, błytanaja)).
U nas u Biełarusi Eduard Chanok prydumaŭ da hetaha vierša svaju muzyku — i «hej, napierad», jak toj kazaŭ. Addaŭ jaje Saładuchu, i paniesłasia ŭ taho zorna-estradnaje žyćcio.
Budziem ščyrymi, čas ad času
ludzi zadavali na roznych tam sustrečach i intervju Saładuchu pytańni kštałtu «čuli my hetuju pieśniu ŭ 1970-ja, ale KRYCHU tam inšyja słovy byli», i śpiavak, zdajecca, nikoli nie admaŭlaŭ, što tekst tut… «narodny», ale i nie padkreślivaŭ heta asabliva, tym bolš pa svajoj voli.
...Taksama «Zdravstvuj, čužaja miłaja» dušeŭna pierajhraŭ naš biełaruski Neuro Dubel, za što atrymaŭ uznaharodu na Rok-karanacyi 1996 hoda ŭ naminacyi «Za najlepšuju interpretacyju estradnaha šlahiera», a taksama pryz Leninhradzkaha rok-kłubu.
