Va ŭsim śviecie viadzie rej pakaleńnie NEXT — ale heta nie pra nas. My pakaleńnie LAST.
Nie pamylajusia. Za nami idzie ŭžo nie pakaleńnie biełarusaŭ, ale pakaleńnie hramadzianaŭ RB. Jość siarod ich, biezumoŭna, adzinki, jakija praź siamju ci niejkija vyklučnyja źjavy atrymali nievylečny virus biełaruskaści. Ale bolšaść z maładziejšych — heta žychary RB, dy nie biełarusy. Tak — jany niehatyŭna nastrojenyja da dyktatury, tak — jany značna bolš cyvilizavanyja, unutrana svabodnyja, razumnyja i pierśpiektyŭnyja, ale dalokija ad biełaruskaści ludzi... Biaz kryŭdaŭ, ale heta fakt i hutarka tut nie pra ich. Jany napišuć sami pra siabie paźniej i na inšych movach z dapamohaju ŭsiudyisnaha huhłtranślejta. Ci budzie tolki ŭ tych radkach «u karotkaje»...?
Tut — pra inšaje. Pra apošniaje pakaleńnie, dla jakoha «90-yja Forever» (s).
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST — heta ludzi, jakija zastali treciuju sprobu biełarusizacyi, pačytali bieł-čyrvona-biełych padručnikaŭ pa historyi, skončyli biełaruskamoŭnyja škoły i fakultety.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST naradziłasia ŭ Saŭku, ale pastaleli zbolšaha sa svabodnaj śviadomaściu i praz heta — z patencyjnaj mahčymaściu stać sapraŭdnymi pradstaŭnikami nacyii biez kompleksu niepaŭnavartasnaści, «viaskovaści», «małodšabraterstva».
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST padšparkami ciahnulisia na dybačkach ŭ natoŭpach 96-aj Viasny pobač ź lehiendarnymi dziadźkami z Tutejšych.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST pajšli z akciabrataŭ i pijaneraŭ naŭprost ŭ Małady Front, «Kraj», BPS, biełaruskija skaŭty.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST słuchali «Ulis», «Kramu, «NRM» razam z «Nirvanaj» i «Depiešami» i vučyli baćkoŭ słuchać radyjo «Svabodu» «štoviečar u žyvym etery»...
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST, ściskajučy kułaki ŭ padletkavym maksimalistyčnym zapale, da śloz škadavali, što nie ŭdzielničali ŭ pieršych vybarach 1994-ha. Tak ščyra, jak junaki-piacidziesiatniki, škadavali, što nie pavajavali ŭ Druhuju suśvietnuju...
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST bačyli sapraŭdnyja ściah i hierb i pamiatajuć milicyjantaŭ ŭ kanfiederatkach z «Pahoniaj» na ceškach, jakija nikoha nie łupcavali za BČB.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST pad hitaru śpiavali Mielnikava i Vojuša vieryli tamu, što piajuć.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST nazyvali svaich dziaciej Vitaŭtami, a sabie brali pseŭdanimy Alhierd.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST prosta vieryli ŭ toje, što Biełaruś moža być biełaruskaju.
Pradstaŭniki pakaleńnia LAST źjazdžali ŭ Štaty i spadziavalisia viarnucca...
Kali tak adbyłosia, što mary i nadziei niejak niezaŭvažna raspuścilisia ŭ pavietry jak miraž? Nas padmanuli? My nie ŭtrymali?.. Nia viedaju.
Viedaju tolki, što pradstaŭniki pakaleńnia LAST buduć pamirać pavolna i mnohija pakinuć, mahčyma, nie samuju horšuju pamiać pa sabie.
I tolki vielmi baluča ŭśviedamlać, što našaja budučynia, pravaliŭšysia paŭślapym ščaniukom ŭ adkryty luk, tak i zastałasia zabytaja, praniźliva skuholić niedzie tam u minułym, jakoje niaŭmolna adychodzić ŭ dalačyń...
