Hrošaj na heta patrabavałasia šmat, a zarpłata Ramana (jon pracuje hazaelektrazvarščykam u miascovym sielhaspradpryjemstvie) ścipłaja, jak i ŭsiudy. Maryna časova nie pracuje, uvieś svoj čas žančyna pryśviačaje mužu i dzieciam. Ich u pary padrastaje čaćviora. Samy starejšy — Mikałaj — vučycca ŭ šostym kłasie, Jula — u piatym, Vital — u druhim, a Maksim chodzić u dziciačy sadok.
Usie čaćviora ličać siabie dałučanymi da vialikaj siamiejnaj padziei. Kola i Jula marać pra smartfony, Vitalik — pra novy miačyk, a Maks prosić zapampavać novyja hulni ŭ kamputar.
Bolš za inšych na dobrazyčlivaść baćkoŭ raźličvaje Mikałaj. Heta jon pravieryŭ u internecie baćkoŭski bilet «Supierłato», paviedamiŭ tatu pra vyjhryš i dapamoh zarehistravacca na sajcie spartyŭnych łatarej u jakaści ŭładalnika ščaślivaha bileta. Praź niekatory čas Ramana Mikałajeviča, jaki ŭsio jašče nie vieryŭ svajoj udačy, zaprasili ŭ Minsk, pryniali ad jaho bilet, a naŭzamien ŭručyli siertyfikat na 250 miljonaŭ rubloŭ.
Hrošy na rachunak u banku abiacali pieraličyć ciaham dvuch miesiacaŭ. Praŭda, nie 250 miljonaŭ, a tolki 245: čatyry miljony arhanizatary łatarei prapanavali pieraličyć sacyjalnamu prytułku ŭ pracoŭnym pasiołku Rečyca Stolinskaha rajona, a adnym miljonam rubloŭ zaachvocić supracoŭnicu banka, jakaja pradała ščaślivy bilet. Adpaviednyja papiery mužčyna tut ža padpisaŭ.
U «Supierłato», raskazaŭ žurnalistu «Viačorki» Raman, jon hulaje voś užo piać hadoŭ. A čatyry hady tamu ŭziaŭ u banku kredyt — čatyry miljony rubloŭ — na budaŭnictva płota, zatym jašče šeść miljonaŭ — na ŭładkavańnie vannaha pakoja. I kožny raz, unosiačy štomiesiačny płaciož pa kredytach, kuplaŭ u banku łatarejny bilecik. Vyjhravaŭ pa drobiaziach, a čaściej za ŭsio prajhravaŭ, ale tradycyi nie źmianiaŭ. I voś doŭhačakanaja fartuna ŭśmichnułasia jamu.
Jość u Ramana
Ułasnaha transpartu — aŭtamabila, motabłokaŭ, matacykła abo koniej — u novaśpiečanych rublovych miljanieraŭ u asabistaj ułasnaści niama. Jość tolki dva rovary. Ale navat u čakańni bujnych finansavych pastupleńniaŭ pytańnie nabyćcia aŭtamabila nie abmiarkoŭvajecca. U pieršuju čarhu siamji chočacca ŭładkavać dom, jaki patrabuje ramontu jak zvonku, tak i ŭnutry, adkłaści hrošy na budučyniu. Dzieci rastuć chutka, nie paśpieješ azirnucca, jak treba budzie dumać pra atrymańnie prafiesii, žanić i vydavać zamuž. Tut i spatrebicca finansavaja dapamoha.
Pavodle słovaŭ staršyni Biełavušskaha sielsavieta Iryny Pilipčuk, siamja Ramana i Maryny Simončyk u vioscy ličycca mocnaj i družnaj. Adnaviaskoŭcy ich pavažajuć i ščyra radyja, što im pašancavała z vyjhryšam.
