Fiłosaf vydaŭ «Knihu pra Ništo».
«Pačynajecca kniha z užo viadomaha ese „Mianie niama“, — raskazvaje Valancin Akudovič. — Aproč taho ŭ jaje ŭvajšli frahmienty ese „Razburyć Paryž“, ale dźvie traciny knihi składaje tekst pad nazvaj „Praklon Parmienida“. Paniaćcie Ništo źjaviłasia ŭ paemie Parmienida „Ab pryrodzie“, dzie jon dakazvaje, što nijakaha Ništo niama i nie isnuje, što śviet statyčny, isnavaŭ zaŭždy i budzie isnavać viečna.
Ja pasprabavaŭ abvierhnuć Parmienida, ale, skažu ščyra: my abodva — i jon, i ja — paciarpieli parazu».
U jeŭrapiejskaj fiłasofii pa słovach Valancina Akudoviča pra paniaćcie Ništo ŭzhadvajecca vielmi mała — pry padrychtoŭcy knihi fiłosaf pracavaŭ z tekstami ad antyčnych časoŭ da pracaŭ ekzistencyjalistaŭ Sartra i Chajdehiera, a taksama ź fiłasofijaj postmaderna.
«Vam budzie cikava, ale ŭžo
ŭ XVIII stahodździ ŭ Biełarusi razvažali pra Ništo. Mienski starasta Udalryk Kryštof Radzivił, vydatny paet, pierakładčyk Safokła i Rasina, napisaŭ u siaredzinie stahodździa paemu „Słova Ništo“,jakaja skančvajecca takimi radkami:
Boh ź ničoha ŭčyniaje
Rečy i stvareńni,
Dy Ništo i jon nie zmoža
Źniščyć pa chacieńni.
Tut u prostych słovach tłumačyca daminavańnie Ništo nad isnavańniem».
Ciapier Akudovič miarkuje, što najlepš było b nazvać knihu «Adsutnaść», bo hetaje paniaćcie šyrejšaje za Ništo. «Jano ŭklučaje ŭ siabie toje, čaho nikoli nie było, toje, što było i źnikła, toje, što isnuje i źniknie, i, hałoŭnaje, toje, čaho nikoli nie budzie».
«Kniha pra Ništo» musić padsumavać dziesiacihodździ fiłasofskich daśledavańniaŭ Valancina Akudoviča.
«Ciapier ja b, pa vialikim rachunku, moh by lehčy na kanapu i čakać, nadychodu adsutnaści», — žartuje fiłosaf.
2 listapada Valancin Akudovič pračytaje adkrytuju lekcyju «Mietafizika adsutnaści: jak mahčyma niemahčymaje?»Adbudziecca jana ŭ 18.30 u Halerei «Ŭ» (Niezaležnaści, 37a). Uvachod volny.
Ciapier čytajuć
Na mitynhu ŭ Vilni zatrymali pravakatara. A Cichanoŭski zajaviŭ pra namier dabivacca sustrečy ź Zialenskim3
Kamientary