U Słonimie pamior Vasil Suprun — aktyŭny ŭdzielnik nacyjanalnaha padpolla, siabra Sajuzu biełaruskich piśmieńnikaŭ. Jamu byŭ 81 hod. U 1946 hodzie jon stvaryŭ patryjatyčnuju arhanizacyju «Čajka», udzielniki jakoj žyli ŭ Słonimie, Pinsku, Baranavičach i Navahradku. U 1947 hodzie Vasila Supruna aryštavali i pakarali 25 hadami źniavoleńnia. Jon prabyŭ u HUŁAHu kala dziesiaci hadoŭ. U 1992 hodzie Suprun padavaŭ prašeńnie ab reabilitacyi, ale biełaruskija ŭłady admovili jamu ŭ hetym.
Moładzievy aktyvist Aleś Masiuk bačyŭsia z Vasilom Suprunom niezadoŭha da jahonaj śmierci. U špitali ŭ Supruna vyjavili rak lohkich, jamu rabiłasia ŭsio horš, i spadara Vasila vypisali dadomu pamirać, havoryć Aleś Masiuk:
«U piatnicu vypisali, i voś jon tolki paru dzion pratrymaŭsia. U subotu ja bačyŭ jaho apošni raz. Jon lažaŭ, razmaŭlać jamu ŭžo ciažkavata było. Ja jamu dla badzioraści kazaŭ, što voś moładź raście, što novaja chvala adradženskaja ŭzrastaje, što nie zahinuła sprava biełaruskaja, što ŭsio jašče budzie napieradzie».
Hramadzki dziejač sa Słonimu Michaś Varaniec vielmi dobra viedaŭ Vasila Supruna, naviedvaŭ jaho ŭ špitali, kab maralna padtrymać:
«Mocnaja asoba. Jon byŭ viaskovy čałaviek, ale ŭ jaho pryroda takaja, u svaje vosiemdziesiat hadoŭ jon byŭ pryhožym čałaviekam. Tak redka byvaje, bo staraść nia krasić. I pryhažość u jaho išła nia tolki ad taho, što jon byŭ fizyčna mocny, a znutry — jahony duch, pierakananaść.
Heta ž paśla vajny takaja machina była — Saviecki Sajuz, i jon u 18—19 hadoŭ nie pabajaŭsia suprać jaje arhanizoŭvać antysavieckuju baraćbu. I nie było ŭ jaho złości na ludziej, na bieły śviet, na tych, chto jaho marnavaŭ u turmie».
Vasil Suprun chacieŭ bačyć Biełaruś niezaležnaj i demakratyčnaj. Michaś Varaniec uspaminaje:
«Adzinaje, što jon u apošnija hady pieražyvaŭ, što ŭ apazycyi samaachviarnaści nie chapaje. I pieražyvaŭ, kaniečnie, što ŭ Biełarusi takija padziei raźvivajucca. I navat u jaho nie było złości, nianaviści da Łukašenki, jon havaryŭ prosta rospačna: što ž jon tak robić, dratuje našuju Biełaruś...»
Piśmieńnik, namieśnik redaktara «Haziety Słonimskaj» Siarhiej Čyhryn zaznačaje, što Vasil Suprun byŭ viadomy jak aŭtar knih pa historyi Słonimščyny, a taksama litaraturnych tvoraŭ. U jaho vyjšli try zborniki vieršaŭ, ale samaj viadomaj stała kniha «Niezabyŭnyja ksivy» — vieršavanaja kanclahiernaja pierapiska z Łarysaj Hienijuš.
«Kali my pačali vydavać «Hazietu Słonimskuju», jon pryjšoŭ i prapanavaŭ cykl artykułaŭ pa historyi Słonimščyny, i jany drukavalisia amal paŭhodu. I hetyja materyjały vielmi lubili čytačy, my ich drukavali ŭ formie knižački», — kaža Čyhryn.
Vasil Suprun byŭ maralnym aŭtarytetam, jahonaja śmierć — strata nia tolki dla słonimcaŭ, ale dla Biełarusi ŭvohule, havoryć Siarhiej Čyhryn.
Vasila Supruna paśla adpiavańnia ŭ carkvie pachavajuć na słonimskich mohiłkach 2 traŭnia. U Słonimie žyvie jahonaja dačka Alena, a syn Alaksandar — u Belhii, jość unuki.
