Zhodny z Rusłanam Raviakam (№11, «Bulbaš — i heta pryjemna?!») u tym, što nivodzin biełarus, jaki maje choć krychu honaru, nie nazavie siabie «bulbašom». Tyja, chto prydumaŭ mianušku, układali ŭ jaje źniavažlivy sens, padobny da taho, jaki jość u mianuškach «čurka», «łabus», «chachoł», «banderaviec».
Nie było mianuški ŭ biełarusaŭ da vajny, choć pierad vajnoj u Maskvu sa spravazdačnym kancertam z BSSR pryjaždžali tutejšyja i na radaściach, što jašče žyvyja paśla 1938-ha hodu, zaśpiavali: «Bulbu varim, bulbu žarim…».
Źjaviłasia mianuška paśla jaje, kali spatrebiłasia vyłučyć z «adzinaha savieckaha narodu» ŭsich hetych «čurak». U čas terminovaj słužby ŭ savieckim vojsku da mianie taksama źviartalisia z takoj mianuškaj. Maŭlaŭ, u vas, biełarusaŭ, byli atrady «bulbašoŭ», jakija zmahalisia na baku fašystaŭ. Choć heta nia tak, heta va ŭkraincaŭ byŭ ataman Bulba, a nie ŭ biełarusaŭ. Kali ja heta rastłumačyŭ, im nie było čym kryć.
Adnak jość siońnia katehoryja ludziej, jakija ličać mianušku całkam prystojnaj. Heta tyja samyja, kaho chvaluje los Kurył, chto padtrymlivaje vajnu suprać «čurak» u Čačni. I kali im daspadoby mianuška, davajcie jak maha bolš užyvać jaje ŭ dačynieńni da ich. Kab pa adnym słovie było vidavočna, who is who. Tym bolš što jany ŭžo daŭno pačali siabie, lubych, navat malavać. Pryhledźciesia da malunka na ŭpakoŭcy «kartofiela chrustiaŝieho», što vyrablajecca ŭ Viciebsku pad nazvaj «Bulbaš». Davoli samakrytyčna. Ź dziacinstva zapomniŭ takim z knižak Ivanku-durnia.
Miensk
