Siońnia habrei ŭsiaho śvietu adznačajuć Chanuku, śviata ŭ pamiać ad ačyščeńni jerusalimskaha Chramu i adnaŭleńniem bohasłužeńnia ŭ im, što paśledvała za razhromam i vyhnańniem ź Jerusalimu vojska staražytnych hrekaŭ. Jašče heta śviata cudu: uvajšoŭšy ŭ apahanieny Chram, habrei ŭbačyli, što ŭ rytualnym kahancy aleju zastałosia ŭsiaho-tolki na adzin dzień, ale tym nie mienš jany zapalili toj kahaniec, dy alej u im hareŭ vosiem dzion zapar.
Sioletniaje Chanuka pačałasia ŭ niadzielu viečaram ź pieršymi zorkami i praciahniecca vosiem dzion. Padčas śviatkavańniaŭ kožny dzień na chanukii, dzieviaciśviečniku, buduć zapalvać pa adnoj novaj śviečcy, a na habrejskim stale akramia zaŭsiodnych śviatočnych stravaŭ źjaviacca chanukalnyja pončyki.
U adroźnieńni ad chryścijanstva ŭ artadaksalnym judaiźmie niama strohaj ijerarchii śviataŭ ( za vyniatkam najhałoŭnaha — śviata suboty), ale naprykład u Amerycy, dzie bolšaść habrejaŭ — naščadki vychadcaŭ z našaj častki Jeŭropy, Chanuka šanujecca najbolš. Tut, peŭna, adbiłasia blizinia šanavanaha katalikami i pratestantami Rastva. Habrei majuć svoj adrozny kalandar, dzie daty hod na hod nie prypadajuć, ale kali-nikali (jak, darečy, i sioleta) Chanuka kalandarna sychodzicca z Kaladami.
