«Прыняў актыўны ўдзел». Міліцыя даслала пратакол па 23.34 мінчуку, які памёр сем гадоў таму
Мінская міліцыя даслала копію пратакола па 23.34 КаАП на імя і адрас чалавека, які памёр сем гадоў таму. «Пратакол прачытала мама, яна вельмі знервавалася», — паведаміў Tut.by сваяк нябожчыка.
Дзіўную паперу з Першамайскага РУУС Мінска жыхары адной з кватэр у доме 34 па вуліцы Цікоцкага выявілі ў паштовай скрыні ў пачатку лістапада.
— Гэта копія пратакола, там напісана, што Мельнікаў Аляксандр Яфімавіч 13 верасня ўзяў актыўны ўдзел у недазволеным мітынгу. Так клікалі майго бацьку, і ён сапраўды жыў па гэтым адрасе, — распавёў Антон Мельнікаў, сын нябожчыка. — Пратакол прыйшоў на адрас бацькоў, яго прачытала мама. Вельмі знервавалася, бо гэта не найлепшы спосаб памінаць блізкага чалавека.
Мельнікава Аляксандра Яфімовіча спрабавалі праінфармаваць, што ён парушыў Закон «Аб масавых мерапрыемствах» і ў дачыненні да яго вядуць адміністрацыйны працэс паводле артыкула 23.34 КаАП.
— У пратаколе пазначаны асабісты нумар правапарушальніка, але мы не ведаем, ці бацькоўскі, бо пашпарта не засталося. Тэлефон паказаны чамусьці мой — той, якім я больш не карыстаюся. Моцна не супадае толькі дата: Мельнікаў Аляксандр Яфімавіч па пратаколе нарадзіўся ў 1978-м, хоць наш бацька — у 1945-м.
У 1978-м не нарадзіўся таксама ніводзін з двух сыноў Аляксандра.
Сям'я падала ў рэдакцыю копію пасведчання аб смерці свайго сваяка. У Першамайскае РУУС звяртацца не сталі.
— Мець зносіны з міліцыяй няма жадання, ёсць жаданне толькі знайсці моцнага медыума і падзякаваць бацьку за яго грамадзянскую пазіцыю. Быў бы ён жывы, напэўна два сведкі бадзёра сцвярджалі б, што бачылі менавіта яго, менавіта ў тым месцы і ў той час. Бацьку пашанцавала з алібі, — іранізуе мінчук.
Што кажуць у міліцыі
— Тэхнічная памылка. Справа ў тым, што з такімі імем, прозвішчам і імем па бацьку ёсць некалькі чалавек. Памылкова выслалі копію пратакола іншаму, — патлумачыла афіцыйны прадстаўнік ГУУС Мінгарвыканкама Наталля Ганусевіч. — Мы вельмі просім прабачэння перад сваякамі за дастаўленыя нязручнасці, але гэта адзінкавы выпадак.
Год таму Tut.by распавядаў гісторыю пра мінчанку, якая загінула ў цісканіне на станцыі «Няміга» ў 1999-м, але апынулася ў базе дармаедаў. Бацькі дзяўчыны распавядалі праваабаронцу, што на працягу дваццаці гадоў ім прыходзілі і іншыя лісты на імя загінулай-то з выканкама, то з органаў унутраных спраў.
Каментары