Са сцяны Новага замка ў Гродне знікла драўляная мемарыяльная шыльда, прысвечаная знаходжанню ў Гродне Тадэвуша Касцюшкі, заўважыла Hrodna.life.
Шыльда размяшчалася злева ад цэнтральнага ўваходу ў Новы замак і была прысвечана падзеям паўстання 1794 года. Тады ў замку працавала Паўстанцкая парадкавая камісія, быў там і кіраўнік паўстанцаў Тадэвуш Касцюшка. 30 кастрычніка 1794 года ён правёў у каралеўскім палацы нараду з кіраўнікамі паўстанцкіх атрадаў Вялікага Княства Літоўскага.
Шыльда, прысвечаная Касцюшку, была ўсталяваная ў 1994 годзе. Са сцяны замка яе знялі ў сярэдзіне красавіка — тыдзень-паўтара таму.
Так выглядала мемарыяльная шыльда. Фота: vedi.by
Гэта ўжо не першы выпадак, калі ў Гродне здымаюць памятныя знакі героям беларускай гісторыі, якія па тых ці іншых прычынах нялюбыя прарасійскім дзеячам.
Так, летам 2023 года прарасійская актывістка з Гродна Вольга Бондарава хвалілася, што прасіла Гродзенскі гарвыканкам прыбраць са спісу знакавых для Гродна людзей у Цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэме Гродна Кастуся Каліноўскага, а пасля і Тадэвуша Касцюшку. Першага яна назвала «польскім тэрарыстам», другога — «змагаром за Польшчу супраць Расіі». Пры гэтым культуру яна называла выключна «культуркай». Абедзве згадкі зніклі з сайта ЦБС літаральна за пару дзён.
11 ліпеня 2023 года з тэрыторыі гродзенскага чыгуначнага вакзала прыбралі 30-гадовы памятны знак паўстанцам 1863 года. Яго замянілі на памятную шыльду савецкім партызанам. Тады Бондарава таксама хвалілася, што спрычынілася да знікнення знака. Пазней стала вядома, што памятны знак дэмантавалі супрацоўнікі Гродзенскай гарадской жыллёва-камунальнай гаспадаркі, а гродзенскія чыноўнікі сцвярджалі, што нічога пра гэта не ведаюць.
Цяпер памяць пра Тадэвуша Касцюшку захоўваецца ў гродзенскім кафедральным касцёле Святога Францыска Ксаверыя: там размешчаны дзве мемарыяльныя шыльды. Таблічка з надпісам па-польску 1917 года ўсталяваная да сотай гадавіны з дня яго смерці. Яшчэ адна ўсталяваная ў 2017 годзе злева ад галоўнага алтара касцёла. Яна зроблена з адмысловага шкла і мае надпісы на беларускай, польскай і англійскай мовах: «1817—2017. Тадэвушу Касцюшку — удзячныя нашчадкі».
Цяпер чытаюць
«Калі мне прыляціць, я гатовая». Наста Рагатко — пра сэкс-сцэну ў сваёй кнізе, прарасійскіх сваякоў, Гаюн і Матольку45
Каментары