Браты і сёстры, па выніках 16 чэрвеня.
З дрэннага:
1. Мы не знайшлі на заяўленым кірунку ў Растоўскай вобласці РФ буйной калоны бронетэхнікі расійскіх войскаў каля мяжы з Украінай
(па інфармацыі СМІ, яна рухалася да памежнага пункта «Даўжанскі»).
Але мы выявілі перакідку расійскіх падраздзяленняў да мяжы на поўнач ад «Даўжанскага».
Раней сітуацыя на мяжы з РФ і пасля адводу значнай часткі расійскіх войскаў не стала менш напружанай. Наадварот: патокі наймітаў і зброі з Расіі сталі шчыльнейшымі. Цяпер да гэтага вяртаецца і ранейшая пагроза поўнамаштабнага ўварвання арміі Расіі.
2. З сённяшняга дня Расія цалкам спыніла пастаўкі газу ва Украіну,
— як паведаміў міністр энергетыкі Ю. Продан, застаўся толькі аб'ём транзіту газу, які ідзе ў Еўропу. Прэм'ер А. Яцанюк даручыў Міністэрству энергетыкі і Мінюсту падрыхтаваць законапраект аб надзвычайным становішчы ў энергетыцы.
Нічога добрага гэта не азначае ні для насельніцтва, ні для прадпрыемстваў (а значыць, эканомікі Украіны ў цэлым). Гэта — традыцыйная з боку Масквы «газавая вайна», якой зараз РФ вырашыла падмацаваць сваё ваеннае ўварванне ў Украіну.
Пазітыў толькі ў тым, што цяпер Украіна, хай вымушана, і няхай з сур'ёзнымі праблемамі, але будзе вырашаць тое пытанне, якое павінна была вырашыць як мінімум пры Юшчанку. А менавіта — пазбавіцца ад «сяброўскіх» газавых абдымкаў Расіі.
Бо ўсё добра разумелі, што гэтыя абдымкі нічога добрага для нашай краіны не значаць. Але абдымацца ад гэтага мы працягвалі з не меншай асалодай. На жаль.
3. Як паведаміў сёння прэзідэнт Украіны П.Парашэнка, украінскія сілавікі ўжо кантралююць больш за 250 кіламетраў дзяржмяжы з Расіяй.
Парашэнка, я так разумею, аптыміст. Ён бачыць напалову поўную шклянку. Я, на жаль, песіміст — я бачу напалову пустую. А дакладней — тое, што сотні кіламетраў дзяржмяжы застаюцца бескантрольнымі. Тут расейцы разам з нашымі роднымі тэрарыстамі робяць, што хочуць.
Да канца тыдня Парашэнка абяцае перакрыць усю мяжу. Прапаную радавацца толькі па факце.
4. Сёння ў Вярхоўнай Радзе А.Ляшко абвінаваціў лідэра фракцыі Партыі рэгіёнаў А.Яфрэмава ў тым, што апошні лётае ў Маскву атрымліваць інструкцыі ад Крамля.
Яфрэмаў выкрутліва адказаў: маўляў, яго візіт быў публічным, «гэта быў удзел у круглым стале, была трансляцыя, і ў гэтым няма нічога сакрэтнага». Трэба меркаваць, Яфрэмаў намякае, што штосекундна знаходзіўся ў прыцэле тэлекамер, у тым ліку пры наведванні туалета, ці дзе яшчэ ён інструкцыі ад Пуціна атрымліваў.
Рэгіянал ў Маскве — як дзіця на вуліцы. Толькі адвернешся, дзіця імкнецца якую-небудзь гадасць ў рот засунуць, а рэгіянал — інструкцыю ад ФСБ у кішэню. З вялікай розніцай: дзіця такі дзейнічае несвядома і не шкодзіць адразу цэлай краіне. Ну і не атрымлівае з дзяржбюджэту зарплаты-матдапамогу-кватэры-льготы за свае гадасці.
У любым выпадку, час ідзе, а нашы праваахоўнікі так і не спяшаюцца даць ацэнку дзейнасці некаторых знакамітых палітыкаў, відавочна якія граюць на баку каманды хлопчыка Вовы.
З добрага:
1. На пасяджэнні СНБА П.Парашэнка агучыў асноўныя пункты свайго плана на бліжэйшую перспектыву.
Так званы «мірны план» прэзідэнта складаецца ў спыненні агню на Данбасе да канца тыдня.
Я, як і вы, пачуўшы падобную прапанову, спачатку ад душы мацюкнуўся — стварылася ўражанне, што АТА «зліваюць», разам з Данбасам. Але варта было даслухаць Парашэнку да канца.
Сэнс, спадзяюся, зразумелы: для пачатку перакрыць мяжу з Расіяй (каб уся гэтая пуцінская брыдота перастала лезці ва Украіну), а затым даць магчымасць тэрарыстам скласці зброю. Хто не схаваўся, пардон, не здаўся — сілавікі не вінаватыя.
План добры. З дзвюма ўмовамі: калі мяжа сапраўды будзе надзейна перакрытая, і калі на час спынення агню месцы базіравання баевікоў па ўсім Данбасе будуць блакаваныя (не як у Славянску). Без выканання гэтых умоў план сэнсу не мае.
2. Ужо некалькі дзён ідзе перафарматаванне АТА.
Я не магу сказаць, наколькі «новы фармат» будзе больш эфектыўны за той, што мы бачылі да гэтага часу — жыццё вучыць ацэньваць па выніках. Бо на словах у нашых генералаў заўсёды ўсё добра.
Але, падобна, прыход да ўлады легітымнага прэзідэнта такі абудзіў ад спячкі нашых стратэгаў — пачалі варушыцца. Толькі б з карысцю для справы.
3. І яшчэ раз аб дзяржаўнай мяжы.
У апошнія дні працэс блакавання мяжы з РФ праводзіць ужо па сутнасці іншая Дзяржпамежслужба. Яшчэ не цалкам абноўленая, але — у працэсе.
Ужо працуюць новыя мотаманеўраныя групы. У баях з тэрарыстамі памежнікі адпрацоўваюць цеснае ўзаемадзеянне з арміяй. Навучальны цэнтр Дзяржпамежслужбы пачынае падрыхтоўку спецыялістаў па «ваенных» спецыяльнасцях — якія запатрабаваныя менавіта для ваенізаванай аховы мяжы.
Гэта — несумненны пазітыў. Украіне не спаць спакойна, пакуль мяжа з Расіяй не «на замку».
