Hulcy BATE prakamientavali vynik matču z «Fienierbachče»pres-słužbie biełaruskaha kłuba:
Alaksandr Vaładźko: «Kryŭdna troški. Zdałosia, byccam sudździa chacieŭ jak by admazacca za kalehu ŭ hrodzienskim matčy. Moža, toj foł Raula Miejreleša nie ciahnuŭ na čyrvonuju kartku [u matčy ŭ Hrodnie], ale i siońnia ci varta było b adrazu vynosić taki surovy prysud. Pa sutnaści, hulnia była złamanaja. Ciažka hulać udziesiacioch. Dy jašče i pienalci pry kancy pieršaha tajma…».
Vital Radzivonaŭ: «Va ŭsiakim vypadku supiernik, na moj pohlad, byŭ pa siłach, kab adoleć jaho pa sumie dvuch matčaŭ.
Ničoha zvyšnaturalnaha ŭ hulni „Fienierbachče“ ja nie zaŭvažyŭ. Tak, my prajhrali, ale ja nie skazaŭ by, što pieramoha tureckaj kamandy była pradkazalnaj i łahičnaj».
— U tuju chvilinu, kali sudździa spyniŭ matč [na pole byŭ kinuty fajer], nie padumałasia, što «Fienierbachče» moža być dyskvalifikavany?
— Mnie było ŭsio roŭna, što mohuć zrabić z tureckim kłubam. U hałavie kruciłasia tolki adna dumka — jak vyratavać matč, u jakim my sastupali.
— Jakija adčuvańni ad pustoha stadyjona?
— Ničoha pryjemnaha. Na matčy nie było futbolnaj atmaśfiery. Na ŭsie sto adsotkaŭ zhodny z našym hałoŭnym trenieram, jaki skazaŭ, što, pakaraŭšy «Fienierbachče», pakarali i nas. Nas zrabili bieź viny vinavatymi».
