Vystupajučy na adkryćci Suśvietnaha kanhresa ruskaj presy ŭ Minsku Alaksandr Łukašenka adznačyŭ, što ŭ asnovu biełaruskaj dziaržaŭnaści i taho, što pryniata nazyvać biełaruskaj madellu raźvićcia, pakładzieny asablivyja duchoŭnyja kaštoŭnaści i kulturnyja dasiahnieńni, jakija dali čałaviectvu ruskaja cyvilizacyja, ruski śviet.
«Salidarnaść i spraviadlivaść — voś dva klučavyja słovy, jakimi možna było b apisać pryncypy, jakija my vyznajom», — skazaŭ jon.
Łukašenka źviarnuŭ uvahu, što ŭ Biełarusi asablivaje staŭleńnie da ruskaj movy.
«Dobra pamiataju, jak na mianie abrynuŭsia hrad abvinavačvańniaŭ našych miascovych… Ja i siońnia ćviorda prytrymlivajusia takoj ža pazicyi.radykałaŭ-nacyjanalistaŭ za maje słovy pra toje, što dla biełarusa ruskaja mova nie čužaja, a rodnaja, heta supolny nabytak i ruskich, i ŭkraincaŭ, i biełarusaŭ
Ruskaja mova stvaryła vialikuju ruskuju kulturu, jakaja taksama źjaŭlajecca zdabytkam mnohich narodaŭ i da jakoj, kali brać paniaćcie ruskaj kultury i ruskaj cyvilizacyi ŭ samym šyrokim sensie hetaha słova, adnosimsia ŭsie my», — skazaŭ jon.
Jon taksama dadaŭ, što ŭ Biełarusi ŭdałosia pabudavać mirnuju, spakojnuju dobruju krainu, u jakoj nikomu navat u hałavu nie moža pryjści dumka pryciaśniać čałavieka
Kamientary