«Samaja vialikaja prablema ŭ našaj krainie ŭ halinie miedycyny, na moj pohlad, toje, što našy ludzi nie ceniać svajo zdaroŭje, — cytuje słovy Łukašenki BIEŁTA. — Moža, tamu što biaspłatna?
Ale šanavać zdaroŭje tak, jak na Zachadzie, jak u bahataj Amierycy, navat jak ciapier u Rasii, u nas nichto nie toje što nie ŭmieje — nie choča. Tam ludzi bajacca zachvareć. Tamu što, pa-pieršaje, heta kiepska, a, pa-druhoje, heta kałasalnyja vydatki na lačeńnie».
Taksama Alaksandr Łukašenka parazvažaŭ na temu płatnaj miedycyny. Jon ličyć, što na hetuju temu treba «pravieści surjoznuju dyskusiju».
«Ja nie chaču skazać, što my zaŭtra ŭviadziem płatnuju miedycynu, — havoryć Alaksandr Łukašenka. — Napeŭna, heta budzie niapravilna, i tyja, chto heta zrabiŭ z postsacyjalistyčnych dziaržavaŭ, majuć vielmi vialikija prablemy. Ale niešta ŭ hetaj častcy treba rabić».
