Kazka pra pieravychavanych biznesoŭcaŭ: adbyŭsia zakryty pakaz sikveła «Biełych Rosaŭ»
Drenny Zachad i biazdušny Minsk, niesumlennyja zamiežnyja inviestary i cyničnyja biznesmieny, jakija adarvalisia ad karanioŭ… Film «Biełyja Rosy. Viartańnie» — jakraz pra viartańnie tych biznesmienaŭ da karanioŭ.
Pośpiech pieršych «Biełych Rosaŭ», jakija ŭ 1983 źniaŭ režysior Ihar Dabralubaŭ, zabiaśpiečyli aktualnaść temy — tady jakraz išła ŭrbanizacyja, — a taksama zorny skład akcioraŭ, miakki humar i liryzm.
Režysior Alaksandra Butar vyrašyła paŭtaryć pośpiech Dabralubava. Raniej jana zdymała na telebačańni muzyčnyja klipy (najpierš hurtu «Ciahni-Šturchaj»), navahodnija miuzikły «Batlejka» i «Paŭlinka-new». «Biełyja rosy. Viartańnie» — jaje debiut u vialikim kino.
Zamiežnych zorak u novych «Biełych Rosach» dźvie: Karačancaŭ i Budrajcis. Mikałaj Karačancaŭ (Vasil Chodas) źjaŭlajecca litaralna ŭ adnym epizodzie.
Akcior u 2005 trapiŭ u ciažkuju avaryju, atrymaŭ invalidnaść, heta jaho pieršy vychad na ekran za doŭhi čas. Słavuty litoviec Juozas Budrajcis ihraje jaho brata Andreja Chodasa (u pieršym filmie Chodasastarejšaha ŭvasobiŭ Hienadź Harbuk).
Pavodle siužeta, Andrej viartajecca z horada ŭ rodnuju viosku, dzie zastałosia ŭsiaho dva žychary: chutaraniec Struk (Viktar Manajeŭ) i niamaja žančyna Pola (aktrysa Teatra biełaruskaj armii Jaŭhienija Žukovič). Ale idyličnamu žyćciu na ŭłońni pryrody pieraškadžajuć biznesmieny Bodzia (Pavieł Charłančuk) i Rusačenka (Siarhiej Žbankoŭ).
Jany źbirajucca pabudavać u Biełych Rosach turystyčny kompleks i dziela hetaha chočuć adsialić miascovych žycharoŭ.
Hrošy biznesmienam dajuć zamiežnyja inviestary. Jany pakazanyja biaźlitasnymi kapitalistami, jakija nie razumiejuć biełaruskaj dušy.
Minsk paŭstaje dziełavym miehapolisam, dzie ŭsie śpiašajucca. Cikava, što pakazany jaho navabudy — naprykład, «dom Čyža», u jakim žyvie adzin ź biznesmienaŭ. Vioska ž u haradžanaŭ asacyjujecca z naiŭnaściu i praźmiernaj sumlennaściu.
Ihra akcioraŭ trochi prychoŭvaje ahulny sientymientalizm i štučnaść siužeta. Chodas paŭstaje zadumiennym viaskovym fiłosafam. «Kali ŭsio budzie źniesiena, kudy prylacić busieł?» — pytaje jon u biznesmiena Bodzi. Procilehłaść Chodasa — lehkadumny Struk (dla Viktara Manajeva heta pieršaja vialikaja rola ŭ kino). Atrymaŭšy piensiju, Struk kuplaje na ŭsie hrošy łatarejnyja bilety. Pradaŭšy dom Poli, jon maryć nabyć jašče bolš biletaŭ, a za vyjhranyja hrošy kupić kvateru ŭ horadzie.
I ŭsio heta — pa-rasiejsku. Biełaruskaja mova hučyć tolki ŭ pieśni narodnaha ansambla, jaki sustrakaje samalot z byłoj žonkaj Andreja Chodasa. Ale paśla kabiety ŭ narodnych strojach pierachodziać na «obščapaniatnuju».
Nieŭzabavie «Biełyja Rosy. Viartańnie» płanujuć pakazać Łukašenku. A ŭžo potym vypuścić na vialiki ekran.
Hałoŭny ideołah Biełarusi znajšoŭ u krainie «psieŭdapatryjatyčnyja jačejki» i zaklikaŭ da zmahańnia ź imi «adzinym bajavym kułakom»23
Kamientary