Aleh Minkin: Nieabaviazkova źbiracca tysiačaj, kab śpiavać «My vyjdziem ščylnymi radami»
Hutarka ź vilenskim paetam pra «Hlinianaha Vialesa», Radzimu dziacinstva i biełaruskuju prysutnaść u Vilni.
Pra toje, što jon atrymaŭ premiju «Hliniany Viales» za knihu vieršaŭ «Penaty», Aleh Minkin daviedaŭsia ad karespandenta «NN». «U mianie taki stan dušy, što ja nie čytaju nijakaj peryjodyki, — patłumačyŭ paet. -— «Penaty» — zbornik, kudy ŭvajšli vieršy, napisanyja na praciahu žyćcia, jakija ja liču najlepšymi, jakija majuć peŭny ŭzrovień. Heta prykładna 60% ad usioj «vieršavanaj pradukcyi», što ja napisaŭ. Chranalahičnaha padziełu kniha nia maje, jaje ŭnutranaja struktura — cykli, u jakich raźvivajecca taja ci inšaja tema.
«NN»: Spadaru Minkin, vy stała žyviacie ŭ Vilni. Čamu, kali i adkul vy tudy pierajechali?
Aleh Minkin: Ja naradziŭsia ŭ Chocimskim rajonie Mahiloŭskaj vobłaści, u vioscy Čarnaŭka, a ŭ Vilniu pierajechaŭ u 1991 hodzie ź Bieraścia. Na pytańnie «čamu pierajechaŭ» nie maju stopracentnaha adkazu i sam. Heta adbyłosia na «našaniŭskaj chvali», raspačataj Siarhiejem Dubaŭcom, kali niekalki siamjaŭ biełaruskich intelihientaŭ pierabralisia ŭ našu staražytnuju stalicu, kab abaznačyć u joj biełaruskuju prysutnaść.
«NN»: Heta ŭdałosia zrabić? Ciapier biełaruskaja prysutnaść adčuvajecca vami, adčuvajecca inšymi žycharami Vilni?
AM: Na praciahu vaśmi hadoŭ ja vydavaŭ hazetu vilenskich biełarusaŭ «Ruń». Takim čynam, ja spryčyniŭsia da hetaha pracesu prafesijna. Što da inšych šlachoŭ... Nieabaviazkova źbiracca tysiačaj čałaviek, kab razam śpiavać «My vyjdziem ščylnymi radami». My tut žyviem, my biełarusy, my tvorčyja ludzi — heta i jość prysutnaść.
«NN»: Ci niama ŭ vas adčuvańnia izalavanaści ad Biełarusi, ci nie škadujecie, što źjechali?
AM: Nie škaduju. Izalavanaść peŭnaja jość, ale jana chutčej vyklikana ŭłaścivaściami majoj natury, a nia źniešnimi abstavinami. Tuha pa Radzimie jość, ale jana nie terytaryjalnaja. Jość tuha pa Radzimie ŭnutranaj, Radzimie dziacinstva. Vielmi redka ja tam byvaju, i adčuvaju, što tuha navat nie pa miescy, a pa niečym inšym.
«NN»: Ci mahli b vy acanić sučasny stan biełaruskaj litaratury, paezii i paraŭnać jaho sa stanam litoŭskaj litaratury?
AM: Pakolki ja nie saču za peryjodykaj, u tym liku i litaraturnaj, to nie mahu rabić i vysnoŭ ab stanie cełaj litaratury. Vielmi ŭryŭkava da mianie dachodziać adzinkavyja rečy... Mahčyma, toje, što mnie dali hetuju premiju, paviernie mianie znoŭ da biełaruskaha litaraturnaha pracesu. Ź litoŭskaj litaratury viedaju, zbolšaha, klasykaŭ. Ciapier bolš cikaŭlusia ukrainskaj paezijaj — pierakładaŭ Mikołu Zerava, Źmitra Falkiŭskaha.
Kamientary