«Kali pamru — nu i chren sa mnoj. Pakładzicie pad płot i zakapajcie». Kranalnaja historyja hałkipiera «Krumkačoŭ»
U hałkipiera Jaŭhiena Kaściukieviča prablemy z sercam. Ale heta jaho nie spyniaje, jon maryć pravieści paru matčaŭ u vyšejšaj lizie, niahledziačy na prablemy sa zdaroŭjem i ryzyki.

U Jaŭhiena Kaściukieviča — prablemy z sercam. Dyjahnaz šmatpaviarchovy i ciažki. Na prośbu zhadać choć by prykładna hałkipier admachvajecca i z uśmieškaj na tvary prosić nie duryć jamu hałavy.
Jaŭhien naradziŭsia ŭ Žodzinie i da paŭnalećcia zajmaŭsia futbołam u rodnym horadzie. Potym trapiŭ na prahlad u maskoŭski CSKA — kamandu, jakaja źjaŭlajecca ŭładalnikam Kubka UEFA i moža dazvolić sabie mieć u składzie bronzavych pryzioraŭ čempijanatu Jeŭropy. Roźnica z rodnym dla Jaŭhiena «Tarpieda» — jak pamiž pravincyjnym DK i Vialikim teatram.
U Maskvie na Kaściukieviča abrynułasia redkaje natchnieńnie. U bramniku pračnuŭsia jaho ŭnutrany Spajdermien i pačaŭ ciahnuć usie miačy. Maładomu biełarusu chacieli prapanavać kantrakt. Ale UHD serca pakazała, što mator barachlić. Pryjšłosia viartacca ŭ Žodzina, dzie nichto nie zachacieŭ ryzykavać zdaroŭjem junaha hałkipiera.
— U bramnikaŭ ža samyja surjoznyja nahruzki, — razvažaje Jaŭhien. — Kažuć, kali ja praciahnu u tym ža duchu, hadoŭ u 40 pryjdziecca rabić surjoznuju apieracyju.
Zaviazaŭšy z prafiesijnym futbołam, hałkipier zaniaŭsia amatarskim. Ciapierašni siezon jon pačynaŭ u kamandzie «Žodzina-Paŭdniovaje». U kłuba na ŭsio žyćcio zapaminalny słohan - «Žodino-Južnoje — nikomu nie nužnoje!».
Pieršapačatkova Jaŭhien padpracoŭvaŭ u «Krumkačoŭ» trenieram bramnikaŭ, zatym staŭ apierataram i atrymlivaŭ 400 tys. za zdymku. Viarnucca ŭ sport dapamoh vypadak.
Adnojčy utvaryŭsia niekamplekt bramnikaŭ. Dzianis Šunta paprasiŭ Kaściukieviča vystupić na padstrachoŭcy. Toj uśmichnuŭsia, ale pahadziŭsia.
Zatym Jaŭhien atrymaŭ šaniec apynucca na poli. Asnoŭny hałkipier kamandy, jaki pracavaŭ taksistam, adpraviŭsia na vyklik, tamu na matčy prysutničać nie zmoh. U vyniku Kaściukievič vyjšaŭ na zamienu i adbiŭ pienalci.
— Mnie kazali: «Davaj zajavim ciabie, pasiadziš na łaŭcy». Ja śmiajaŭsia. Ale potym staŭ treniravacca. U vyniku pačuŭ, jak trenier skazaŭ: «A davaj ty zhulaješ». Ja pakazaŭ, što jašče mahu niešta łavić. Voś da hetaha času praciahvaju kałupacca.
Kaściukievič maryć pravieści paru matčaŭ u vyšejšaj lizie, niahledziačy na prablemy sa zdaroŭjem i ryzyki.
— Ja biaru na siabie ŭsiu adkaznaść, — pryznajecca bramnik. — Padpisaŭ adpaviednuju papieru. Kali pamru - nu i chren sa mnoj. Pakładzicie pad płot i zakapajcie. Hałoŭnaje, što na daktarach nie budzie visieć hrachu.
Kamientary