«Zuchvały litvin» pierakłaŭ vierš Ksiušy Sitnik na starabiełaruskuju movu
Błohier, što piša na starabiełaruskaj movie, adhuknuŭsia na publikacyju na NN vieršaŭ i prozy Ksieni Sitnik.
Panu Hlaboviču achviaruju sie
Ty moviš, iž onyja luby čyniać, jak bohi,
Udychajučy spraŭnie hrub hałanderskich har.
Našy splecienyja nohi,
Razmaitaść cieł dzikich račkom bałohim.
Ty jest mora. Ja jesma marynar.
Udar. Śliniu kaŭtajučy, nosam idzieć šumavińnie,
Psichiei vicińniki kvity malujuć u hałavie,
Skoru tvaju smakuju, dratuju ja cia praz žyły,
Daŭšy valeńniu spynu, vusta prałamiŭ paviet.
Abač, tut słovy, jakija ŭrastajuć u miasa
I daŭkoła vialikaść naŭcoŭ žyvych.
Śvietu Novaha pastyr na šyi nam rucić padviazy.
Ja jesma nichto. A ty nie sa svaich.
Bij mia, niamaš pryvodaŭ ścichaci.
Našy niaznaski z časam dziela byćcia
Makavy ŭzvar — bolej nie nalivaci.
Eliny moviać «κόσμος», ty zavieš da płyćcia.
Uziać prychavaci ad varty scharony a hasły,
Rušyci ŭpročki haścincami płockich vałok,
Miž zamkavaj cižby na toj rok pohaśli b,
Z boleści śpiekšy funieralny piroh.
Plavaci, vozduch uvieś valny pabraŭšy,
U sercy parožnaści vielce ślapoj ślepaty.
Na našych mahiłach tancam byci nianašym.
Pieniazi — loznym, sabakam — kości, mnie — ty.
Ciapier čytajuć
«Šynvize — končany sadyst». Adzin z adyjoznych načalnikaŭ kałonii Babrujska pierabraŭsia ŭ Hiermaniju28
Kamientary