«Зухвалы літвін» пераклаў верш Ксюшы Сітнік на старабеларускую мову
Блогер, што піша на старабеларускай мове, адгукнуўся на публікацыю на НН вершаў і прозы Ксені Сітнік.
Пану Глябовічу ахвярую се
Ты мовіш, іж оныя любы чыняць, як богі,
Удыхаючы спраўне груб галандэрскіх гар.
Нашы сплеценыя ногі,
Размаітасць цел дзікіх рачком балогім.
Ты ест мора. Я есма марынар.
Удар. Сліню каўтаючы, носам ідзець шумавінне,
Псіхеі віціннікі квіты малююць у галаве,
Скору тваю смакую, дратую я ця праз жылы,
Даўшы валенню спыну, вуста праламіў павет.
Абач, тут словы, якія ўрастаюць у мяса
І даўкола вялікасць наўцоў жывых.
Свету Новага пастыр на шыі нам руціць падвязы.
Я есма ніхто. А ты не са сваіх.
Бій мя, нямаш прыводаў сціхаці.
Нашы нязнаскі з часам дзеля быцця
Макавы ўзвар — болей не наліваці.
Эліны мовяць «κόσμος», ты завеш да плыцця.
Узяць прыхаваці ад варты схароны а гаслы,
Рушыці ўпрочкі гасцінцамі плоцкіх валок,
Між замкавай ціжбы на той рок погаслі б,
З болесці спекшы фунеральны пірог.
Пляваці, воздух увесь вальны пабраўшы,
У сэрцы парожнасці вельцэ сляпой слепаты.
На нашых магілах танцам быці нянашым.
Пенязі — лёзным, сабакам — косці, мне — ты.
Цяпер чытаюць
Стала вядома, што за 200 тысяч еўра прапаноўвалі Сяргею Ціханоўскаму «беларускія бізнэсмены»12
Каментары