U staličnaj Halerei «Ŭ» adbyłasia prezentacyja knihi izrailskaha piśmieńnika Ethara Kiereta «Siem dobrych hadoŭ» u pierakładzie na biełaruskuju movu supracoŭnika Radyjo Svaboda Siarhieja Šupy. Heta ŭžo druhaja kniha Kiereta, što vyjšła pa-biełarusku. Pieršaj była kniha apaviadańniaŭ Kiereta «Kiroŭca, jaki chacieŭ staŭ Boham», jaje pierakładaŭ Pavał Kaściukievič.
Ethar Kieret — papularny izrailski piśmieńnik, jaki piša ŭ asnoŭnym karotkija apaviadańni, dzie šmat ironii, humaru. Spadar Kieret maje biełaruskija karani — jahony baćka rodam z Baranavičaŭ, a maci z Varšavy. Jahonyja tvory pierakładzienyja ź iŭrytu na bolš jak 20 movaŭ śvietu.
Imprezu adkryła časovaja pavieranaja ŭ spravach Dziaržavy Izrail u Respublicy Biełaruś Julija Račynskaja-Śpivakova, jakaja paviedamiła, što 20 krasavika pačynajucca Dni kultury Dziaržavy Izrail u Respublicy Biełaruś:
«I siońnia vy majecie mahčymaść parazmaŭlać z adnym ź vialikich sučasnych piśmieńnikaŭ Izraila Etharam Kieretam. Užo druhaja jahonaja kniha vychodzić pa-biełarusku. Dla nas heta vialiki honar, i ščyry dziakuj vydaviectvu «łohvinaŬ», jakoje prajaviła intares da našaha piśmieńnika, dziakuj pierakładčyku, dziakuj arhanizataram hetaha vizytu».
Pravioŭ imprezu pierakładčyk pieršaj knihi Kiereta na biełaruskuju movu — «Kiroŭca, jaki staŭ Boham» Pavał Kaściukievič. Jon patłumačyŭ, čamu novaja kniha tak nazyvajecca — «Siem dobrych hadoŭ». A kniha heta pra baćku i pra syna, pieršaja kniha žanru «non-fikšn» u Kiereta. Heta nia vydumanyja apaviadańni, a prosta historyi ź jahonaha žyćcia, jakija achoplivajuć siem hadoŭ — ad naradžeńnia syna piśmieńnika da śmierci baćki.
Pierakładčyk druhoj knihi Kiereta, palihlot Siarhiej Šupa zapytaŭsia ŭ aŭtara, adkul u jaho litaraturny dar, čamu jon staŭ piśmieńnikam. Ethar Kieret pažartavaŭ, što znachodzicca ŭ davoli redkaj sytuacyi — pamiž dźviuma pierakładčykami svaich tvoraŭ. Maŭlaŭ, «heta ŭsio roŭna jak znachodzicca za śviatočnym stałom być pamiž žonkaj i kachankaj. A śviet pierakładčykaŭ — heta śviet zajzdrośnikaŭ. Ja nia viedaju bolšych zajzdrośnikaŭ, čym pierakładčyki… Ale kali ja baču dvuch pierakładčykaŭ — Siarhieja Šupu i Paŭła Kaściukieviča, ja pačynaju vieryć, što mir na Blizkim Uschodzie mahčymy». I sarvaŭ apladysmenty zali.
Pisać Kieret pačaŭ, kali słužyŭ u vojsku. Uzhadaŭ śmiešnuju historyju pra toje, jak napisaŭ pieršaje apaviadańnie. Jon nios vachtu pad ziamloj pa 48 hadzinaŭ, vakoł tolki kamputary. A pieršym čytačom «opusa» staŭ brat. Brat pakazaŭ jamu urok: «Apaviadańnie — nia toje, što na papiery, što ŭ kamputary, ale i toje, što moža być u śmietnicy. I tady ja adčuŭ, što chaču stać piśmieńnikam.
Padčas trochhadovaj słužby ŭ vojsku ja na niejkim etapie adčuŭ depresiju i zrazumieŭ, što piśmieńnictva moža być dobraj zbrojaj dla mianie. Što dobra ŭ litaratury — možna spalić knižku, spahanić papieru, a apaviadańnie zastajecca ŭ sercy».
Izrailski piśmieńnik raspavioŭ, što daŭno chacieŭ pryjechać u Biełaruś, ale uvieś čas uźnikali niejkija prablemy. Pieršy raz sustreŭ Paŭła Kaściukieviča na Lajpcyskim knižnym kirmašy, i toj zamańvaŭ jaho ŭ Biełaruś pahulankami, pryhožymi dziaŭčatami…
Pieršyja sutyknieńni ź litaraturaj usio ž taki byli ŭ dziacinstvie Kiereta, a nia ŭ vojsku, nia moža być, kab litaraturny talent uźnik na pustym miescy, zapiarečyŭ Siarhiej Šupa.
Pierakładčyk Siarhiej Šupa
«Zvyčajna, kali pačynajem razmaŭlać pra litaraturnyja karani, adrazu ŭzhadvaju Kafku. Voś i ź Siarhiejem sustrelisia ŭ Prazie, u rodnym horadzie Kafki. Ale, kali ščyra, samy vialiki ŭpłyŭ na maju litaraturnuju dziejnaść akazali apoviedy, jakija raspaviadali baćki pierad snom… Majoj mamie ŭ Varšaŭskim hieta, dzie nie było knižak, baćki taksama raspaviadali historyi, jakija prydumlali sami. Maci paabiacała samoj sabie, što kali ŭ jaje buduć dzieci, jana budzie kožnuju noč prydumlać novaje apaviadańnie. Dla mamy čytać kazki ci historyi z knihi było tym ža, što zamaŭlać picu ci fast fud. Jana hetaha nia robić. Maminy apaviadańni byli poŭnyja fantazii, uźlotaŭ.
Ale prablema ŭźnikała, kali mamy nie było, raspaviadać davodziłasia tatu. Tata raspaviadaŭ realnyja, a nia vydumanyja historyi. Hieroi byli lichija, ale da ich zaŭsiody ŭźnikali sympatyi. Funkcyja apaviadańnia dla mianie — heta być advakatam, advakatam čałaviectva», — patłumačyŭ Kieret.
I tut znoŭ izrailski piśmieńnik raśśmiašyŭ ludziej, raspavioŭšy, jak baćka tłumačyŭ jamu, što takoje prastytutka — «heta čałaviek, jaki słuchaje pra tvaje biedy». A alkaholik — «čałaviek, jaki čym bolš pje, tym bolš ščaślivym siabie adčuvaje». A mafijozi — «čałaviek, jaki zdymaje arendnuju płatu za kvatery, jakija jamu nie naležać». I ŭ 5 hadoŭ budučy piśmieńnik nijak nia moh vyznačycca, kim jon choča stać — pjanaj prastytutkaj albo pjanym mafijozi.
Biełaruskija prychilniki tvorčaści Kiereta pierakanalisia, što jon cudoŭny apaviadalnik ź vielmi tonkim pačućciom humaru — žartaŭlivyja historyi ŭvieś čas pieraryvalisia apladysmentami.
Na pytańnie, ci vučyŭsia spadar Kieret dzie-niebudź litaraturnamu majsterstvu, piśmieńnik adkazaŭ, što pra svaju tvorčaść jamu ciažka adkazvać słovami:
«Ale kali ja nie mahu niešta vyznačyć słovam, heta ja mahu vykazać u maim apaviadańni. Biareš niejkaje niavyznačanaje pačućcio, jakoje viruje ŭ hałavie, i sprabuješ rastłumačyć zvyčajnymi słovami». A va ŭniversytecie jon vyvučaŭ matematyku i filazofiju.
Kožnamu naviedniku prezentacyi izrailski piśmieńnik padpisaŭ knihu — aŭtohraf-sesija doŭžyłasia amal stolki ž času, kolki sustreča.
