Pa prapanovie vydaviectva «Biełaruski knihazbor» ja ŭkłaŭ tom vybranych tvoraŭ cikavaha paeta i prazaika Alesia Naŭrockaha (1937—2012), i ŭžo vielmi chutka kniha ŭbačyć śviet. Tolki voś radaść ad hetaj padziei ŭ mianie nie zusim poŭnaja: hałoŭny redaktar seryi Kastuś Ćvirka prybraŭ z knihi adzin z samych admietnych i skandalnych dla svajho času (a atrymlivajecca, što nia tolki svajho!) paetyčnych cyklaŭ A. Naŭrockaha – «Elehii». Maŭlaŭ, «nieviadoma dziela čaho pisałasia», «nia ŭsie zrazumiejuć», a «ŭ nas vydańnie akademičnaje». Paśla takoj niespadziavanki spačatku ja vielmi zasmuciŭsia. U hałavu paleźli ŭsialakija zmročnyja dumki: nu voś, iznoŭ heny kanservatyzm!.. Biaź vieršaŭ pra čornaha husaka, much u nosie i paznohać miezienca levaj nahi kniha atrymlivajecca jak by prypsavanaj, a ŭjaŭleńnie pra aŭtara – niapoŭnym…
Ale potym ja vyrašyŭ, što treba hladzieć na rečy bolš pazityŭna i kreatyŭna. Nie ŭvajšli ŭ vydańnie «Elehii», zatoje ŭvajšli absalutna nieviadomyja čytaču apovieść «Doma» (taja samaja, za jakuju Naŭrockaha pačali pieraśledavać orhany biaśpieki), raman «Prypiać», poźnija vieršy. A «Elehii» možna źmiaścić u inšym, alternatyŭnym vydańni Alesia Naŭrockaha – viadoma ž, kali chto-niebudź voźmiecca jaho vydrukavać. Možna navat zrabić zusim nievialičkuju kanceptualnuju knižačku i ŭ piku kanservataram tak i nazvać – «Elehii». Ale možna vydać i bolš hruntoŭny tamok, dadaŭšy tudy inšych rečaŭ, jakija ŭ knihazboraŭskaje vydańnie taksama nie ŭvajšli. Hatovy pabyć układalnikam jašče raz.
facebook.com/siarhej.shupa
