«Čaho tudy paleźli tyja pažarnyja? Ni chrana ŭ ich nie było, navat busaka» — padrabiaznaści trahiedyi ŭ Krupskim rajonie
Uviečary 28 červienia ŭ vioscy Kamienka, što ŭ Krupskim rajonie, zdaryłasia trahiedyja. 43-hadovy Siarhiej spuściŭsia ŭ kanalizacyjny kałodziež pobač z domam. Jon chutka straciŭ prytomnaść i zvaliŭsia na dno. Na dapamohu spuścilisia pa adnym jašče piać čałaviek, u tym liku dva supracoŭniki MNS, — usie jany zahinuli. Karespandenty «Našaj Nivy» adpravilisia siońnia na miesca trahiedyi, što zabrała žyćci šaści čałaviek.
Na miescy ŭčorašniaj trahiedyi ŭžo sabralisia i žurnalisty, i miascovyja čynoŭniki. Pryjechali i psichołahi, jakija pracujuć ź siemjami paciarpiełych.
«My pryjazdžali siudy i ŭčora, byli tut u 22.40, — kaža Ihar Časnok, staršynia Krupskaha rajvykankama. — Ja tut, kab akazać dapamohu ludziam, emacyjnuju, psichałahičnuju. Kab spytać, što treba, čym dapamahčy. Kab addać apošniuju daninu pašany i pavahi zahinułym. Dapamožam usim, čym zmožam, damo ŭsio, što paprosiać, arhanizujem pachavańnie».
Žonka Siarhieja (jaki zahinuŭ pieršy) z presaj nie razmaŭlaje. Ale da žurnalistaŭ vyjšła jaje susiedka, Alena Vacłavaŭna. Jana straciła ŭčora i muža, i ziacia.
«Haspadar, Siarhiej, pryjšoŭ z pracy a vośmaj viečara. Pajeŭ, pieraapranuŭsia i vyrašyŭ pračyścić toj kałodziež», — kaža Alena Vacłavaŭna.
Siarhieju było 43 hady. Jon pracavaŭ rabočym na hazakampresarnaj stancyi. Razam z žonkaj hadavali dačok-školnic. Kali žonka zaŭvažyła, što muž źnik u kałodziežy, pasłała pa susiedziach pa dapamohu.
«Da nas prybiehła ich dačka, kryčyć: «Tata zvaliŭsia ŭ kałodziež, tonie!» — kaža Alena Vacłavaŭna.
Muž Aleny Vacłavaŭny, Piatro Kulikoŭski, i ziać, Dzianis Lavonienka, pabiehli na dapamohu.
«Mo jany spačatku i nie zrazumieli, što za kałodziež? Ja sama padumała, što toj, jaki z vadoj, prarvała», — kaža žančyna. Sama jana taksama pabiehła pa mužykoŭ.
«Ja paśpieła tolki pačuć, jak muž uskryknuŭ: «Dzianisie!..» Padbiahaju — a tam užo ni adnaho, ni druhoha nie vidać…» — kaža jana.
Vyklikali ratavalnikaŭ, chutkuju. Pačali źbiracca ludzi na šum. Małady chłopiec, što žyŭ niezdalok, 23-hadovy Viktar, taksama prybieh. I adrazu vyrašyŭ dziejničać.
«Prybieh toj chłopiec małady — i mamientam tudy ŭskočyŭ, jamu nichto nie paśpieŭ i skazać, kab nie lez. A tam ža haz skapiŭsia, i kapiec!» — raskazaŭ «Našaj Nivie» inšy susied paciarpiełych.
Pa słovach Aleny Vacłavaŭny, ludzi stajali vakoł kałodzieža, ale leźci tudy nichto nie ryzykavaŭ.
«Kryčali, što ludzi tam, a ratavać niama kamu… Voś Viktar toj i advažyŭsia, — kaža žančyna. — Tam ža nie było vidać ničoha — cieły byli ci to pad vadoj, ci to pad toj žyžaj. Ale heta ŭsio zaniało niekalki chvilinaŭ. I ŭsio, niama ludziej…»
Pryjechali ratavalniki. Pa słovach žančyny, jechali jany kala 30 chvilinaŭ. U MNS abviarhajuć heta — kažuć, pieršaje padraździaleńnie było na miescy zdareńnia ŭžo praz 6 chvilinaŭ.
«Što rabili ratavalniki, ja nie bačyła — suciašała haspadyniu z hetaha doma», — kaža jana.
U Siarhieja, haspadara chaty, zastalisia žonka i dźvie niepaŭnaletnija dziaŭčynki. Susiedka, Alena Vacłavaŭna, straciła i muža, i ziacia. Ziaciu Dzianisu było 34, mužu Piatru — 65 hadoŭ. U ich ź Piatrom dački taksama zastalisia biez baćki dvoje niepaŭnaletnich — dziaŭčynka i chłopiec, invalid ź dziacinstva.
Papiaredniuju viersiju zdareńnia ahučyŭ namieśnik staršyni Krupskaha rajvykankama Anatol Hančar.
«Miarkujem, što naprykancy pracoŭnaha dnia haspadar pabačyŭ, što nie pracuje stok kanalizacyi. Jon adkryŭ luk i pasprabavaŭ znajści trubu, kab jaje pračyścić. Ale kałodziež vialiki. Hłybinia jaho — kala 6 mietraŭ. Dyjamietr — kala 1,5 mietra. I tam nazapasilisia hazy, ad jakich haspadar straciŭ prytomnaść.
Heta možna paraŭnać z technałohijaj zdabyčy bijahazaŭ. Byli ž vysokija tempieratury, za 30 hradusaŭ, amal tydzień. Adkidy ŭ kałodziežy zabradzili, i pajšoŭ haz. I tudy nielha było spuskacca ludziam bieź śpiecabstalavańnia.
Pryčym haspadar doma pracavaŭ na hazakampresarnaj stancyi, prachodziŭ tam navučańnie. Ale, chutčej za ŭsio, prosta nie padumaŭšy palez… Bo jość ža instrukcyja, što nielha leźci ŭ taki kałodziež, nie adkačaŭšy adkidy i bieź śpiecsrodkaŭ. Ale ŭ žyćci časam adbyvajecca, na moj vialiki žal, voś tak… — kaža Hančar.
«Zatym pastupiŭ vyklik u MNS. Pieršaja hrupa prybyła, u bajca MNS byŭ bałon z kisłarodam, maska. Jon palez u kałodziež. Ale ci to jamu było ciažka spuskacca, ci to abstalavańnie nie dazvoliła jamu apieratyŭna dziejničać…
Adnaho paciarpiełaha ratavalnik abviazaŭ viaroŭkaj i vyciahnuŭ, a zatym sam adčuŭ siabie błaha. Što dakładna zdaryłasia – nie viedaju. Ale, moža, začapiŭ dzieści masku, jana źjechała, moža, jašče što…
Moža, i nastolki vysokaja kancentracyja hazaŭ była. Ale ž jaho vyciahnuli navierch z kałodzieža [hety ratavalnik zastaŭsia žyvy — NN]. A jak tak vyjšła, što dvoje bajcoŭ tudy potym trapili biez abstalavańnia…»
Ab pryjeździe ratavalnikaŭ nam emacyjna raspaviali susiedzi.
«Pryjechali tyja pažarnyja… Čaho jany pryjechali biez abstalavańnia? Pažar tušyć? Ni chrana ŭ ich nie było, navat busaka.
Ale ŭ adnaho byŭ bałon z kisłarodam, maska, usio jak śled. Jon palez, adnaho mužyka dastaŭ. I voś toj ratavalnik vylez, źniaŭ masku, trochi addychaŭsia… Tut jašče niekalki mašyn pažarnych pryjechali.
I jany adrazu da kałodzieža, i paleźli tudy biez usiakaha, biez masak, biez ***. I adzin tam zastaŭsia, i druhi… Ich adrazu dastali busakom, pavieźli ŭ balnicu», — paviedamiŭ adzin z susiedziaŭ Viktar.
Pachavajuć zahinułych viaskoŭcaŭ 30 červienia.
Kamientary