Michał Baranoŭski staŭ sioletnim łaŭreatam premii «Debiut» za zbornik vieršaŭ VOLUMEN.1.
Na čornaj race staić młyn,
Što miele pałyn.
Kala jaho —
Ahoń,
A ŭ tym ahni piakuć chleb pałynovy,
Bo stary chleb letaś pahniŭ
I zabylisia siejać novy.
Hospad vysoka,
Hladzić daloka,
A tut kryčy sabie, —
Choć halokaj.
Na lubimaj sa svaich moŭ halokaje Kain:
«Dzie ty, moj bratka? Abiel!.. Abiel!..»
Abiel užo try dni, jak nie prychodzić damoŭ.
Žyviem, jak usie,
Pakrysie.
Suchoje liścio
Dy ściob,
I nie toje, kab kładzisia dy pamiraj.
Tak, radzimu, viadoma, nie vybirajuć,
Ale i nie abirajuć tak.
Tut vakoł dryhva i hvałt,
Nieprałaznaja tvań,
Adnym słovam,
Litva.
Nie dačakaŭšysia jaje małaka,
Kain usio kryčyć:
«Žyvie! Žyvie pałynovy naš kraj!!!»
Tak i žyviem.
Na los, kali łaska,
Nie narakaj,
Kali chatu buduješ z kraju.
Ciapier čytajuć
Novy Niurnbierh. Jeŭropa stvaraje Śpiectrybunał pa vajnie va Ukrainie — ci zmohuć asudzić Łukašenku?1
Kamientary