«Łukašenka skryviŭsia i skazaŭ, što nielha iści pravakataru nasustrač»: Čarhiniec pra toje, čamu ŭ Minsku jašče niama vulicy Bykava
Na minułym tydni, havoračy sa staršynioj praŭładanaha Sajuza piśmieńnikaŭ pra skandał z uručeńniem premii biełaruskamoŭnamu chłopcu, žurnalist «Našaj Nivy» zakranuŭ temu Bykava.
Čytajcie: Pieramožca konkursu piśmieńnikaŭ paprasiŭ Čarhinca pramaŭlać na ŭznaharodžvańni pa-biełarusku. Čarhiniec: «Sukin syn»
Hienierał Mikałaj Čarhiniec skazaŭ nam, što, maŭlaŭ, kab nie «asobnyja pravakatary», to vulica b užo daŭno była, bo na heta jość zhoda Łukašenki.
«My, Sajuz piśmieńnikaŭ, unosim prapanovy pa ŭmacavańni movy. Ukazalniki vulic i nasielenych punktaŭ pa-biełarusku, heta ŭsio ad nas, — skazaŭ Čarhiniec. — Nazvać vulicu ŭ honar Bykava? My daŭno na hetym staim. Skažu bolš, prezident padtrymaŭ hetuju prapanovu. Jon daŭ dabro stvaryć u hrodnienskim i minskich muziejach asobnyja adździeły. I kab nie pravakatary — u tym liku Niaklajeŭ — vulica daŭno b była. A Niaklajeŭ praniuchaŭ pra našuju prapanovu i adrazu vyłučyŭ palityčny łozunh, što jon bjecca za vulicu Bykava. My z prezidentam havaryli pra heta. Jon tady tolki skryviŭsia i kaža: «Bačyš, stvaryŭ sabie imidž zmahara za vulicu Bykava. Nu jak ciapier jamu nasustrač pojdzieš?». Voś tak. A vulica budzie! I pomnik budzie. My pakul troški niazhodnyja z aŭtaram prajekta, dzie Bykaŭ siadzić za stałom u vyhladzie zorki — nie moža być takoha. Usio ž, Bykaŭ nie toje kab klaŭ Saviecki Sajuz — dzie dobra, jon kazaŭ «dobra», dzie kiepska — «kiepska». Ale tak nielha. I prezident nie suprać vulic Bykava, kažu vam».
Z Uładzimiram Niaklajevym «Naša Niva» pakul źviazacca nie zdoleła.
Biełarus žyvie ŭ domie, jaki pabudavaŭ z sałomy, piasku i hliny. Pry hetym jon — adziny žychar vioski. Jak adčuvańni?7
Kamientary