«Ja tut za brata staju, jon — u čarzie»: prodaž tannych kvater u Minsku skončyŭsia skandałam

Upraŭleńnie kapitalnaha budaŭnictva Centralnaha rajona Minska vystaviła na prodaž 15 kvater u novym domie, što budujecca ŭ Navinkach. Ceny dla Minska nievysokija: 630 dalaraŭ za mietr u adnapakajoŭcy, 610 — u dvuchpakajovaj kvatery. Heta amal udvaja tańniej za siarednija ceny na rynku.

Sam dom zdaduć tolki ŭ sakaviku 2018 hoda, tamu ŭ prodažy pakul nie ŭsie kvatery, a tolki 15 sa 132.

Pasprabavać nabyć žyllo možna pačynajučy z ranicy 20 listapada. Adnak, nie ŭsio tak prosta. Achvotniki ŭžo arhanizavalisia i za hod(!) da pačatku prodažu sfarmiravali čarhu i śpisy, pa jakich buduć padavać dakumienty va UKB, kab nabyć kvateru. Ale jurydyčnaj siły hetyja śpisy nie majuć.

Pavialičyć

U vyniku, usio skončyłasia skandałam. Ranicaj pad UKB sabrałosia kala paŭsotni aburanych patencyjnych pakupnikoŭ — ich pakinuła ni z čym kupka bolš nachabnych i arhanizavanych achvotnikaŭ.

«Prosta pryjšli ludzi ranicaj u subotu, stali la dźviarej. Spačatku adzin — staŭ i skazaŭ: ja žyvaja čarha. Paśla i astatnija padciahnulisia», — raskazvajuć tyja, «chto zapisvaŭsia».

Ludzi z žyvoj čarhi paŭstali błokpostam na hanku i nie puskali nikoha z «zapisanych». Prykryvali «žyvuju čarhu» niekalki maładych chłopcaŭ kaŭkazskaj źniešnaści. Pavodle ich słovaŭ — azierbajdžancy.

«Ja tut za brata staju — jon u čarzie, a ja dapamahaju», — paśmichajecca adzin z chłopcaŭ.

Pavialičyć

Zrazumieła było, što kvater na ŭsich nie chopić. Asnoŭnaja masa tych, chto vioŭ śpisy, pryjechała padtrymać «svaich», kali daviedalisia pra źjaŭleńnie žyvoj čarhi. Ludzi ŭpeŭnienyja — žyvaja čarha — heta pierakupščyki.

Pradstaŭniki «śpisaŭ» raskazvajuć, što ŭčora pad UKB dziažuryli 15 pierakupščykaŭ, nie davali nikomu ŭstać u novaŭtvoranuju žyvuju čarhu.

«Mnie 45 hadoŭ, ja žyvu z žonkaj u Šabanach na zdymnaj kvatery. Pracuju na składzie, — adkazvaje adzin z žyvoj čarhi, Ihar. — Śpisy śpisami, ale pavodle zakanadaŭstva kvatery kuplajuć praz žyvuju čarhu».

Sam mužčyna trymaje abaronu pierad hankam. Kala samych dźviarej, u toj žyvoj čarzie — jaho žonka

Pavialičyć

Pacichu ludziej z «žyvoj čarhi» pačali zapuskać na padaču dakumientaŭ. «Śpisy» pratestavali, adnak razumieli, što ničoha nie mohuć zrabić.

Časam skandavali: «Nie — dekłaracyi! Admianić dekłaracyju!» (jakaja drukujecca ŭ dziaržaŭnych ŚMI i pavodle jakoj pradajuć hetyja kvatery)

«Lepš užo chaj nikomu ničoha, čym voś hetym i voś tak», — aburajecca adna z žančyn, Volha. Jana z mužam byli ŭ śpisach — i siońnia zastanucca biez kvatery.

Narod z «žyvoj čarhi» ščylna trymaje abaronu hanku; «śpisy» pacichu razychodziacca — kamu čas na pracu, chtości prosta zrazumieŭ, što łavić niama čaho. Na tvarach «čarhi» — zadavalnieńnie, u «śpisaŭ» — kryŭda.

Raźbiŭšysia na hrupki, «śpisačniki» dumajuć, što rabić dalej. Chtości źbirajecca pisać u KDB zajavu, kab pravieryli pakupnikoŭ hetych 15 kvater, chtości telefanuje na haračuju liniju ANT ( praŭda, telebačańnie hetaja historyja nie zacikaviła). A miž tym ciaham miesiaca pavinny vystavić na prodaž jašče šerah kvater z hetaha domu. A heta, miarkujučy pa ŭsim, aznačaje, što napieradzie jašče jak minimum adzin skandał.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0