Aksana Jurkova, supracoŭnica Instytuta historyi Ukrainy NAN Ukrainy, naviedała Nacyjanalnuju biblijateku ŭ Minsku — i ŭ jaje zdaryŭsia kulturny šok. Pryčyny jana apisała na svajoj staroncy ŭ fejsbuku. Usio ździviła jaje: i servis, i aciapleńnie. Dzielimsia nazirańniami zamiežnicy.
U Minsku zaniesła mianie ŭ Nacyjanalnuju biblijateku Biełarusi na ekskursiju. Dźvie hadziny snoŭdalisia pa biblijatecy amal z adkrytym rotam. Adrazu zapytajusia, ci viedaje šanoŭnaje hramadstva, što ŭ biblijatecy:
— u niadzielu dniom moža być šmat ludziej (pieradaju pa składach: šmaat! U nia-dzie-lu!)
— na kožnym čytackim stale staić lampa, a kala stała jość razietki dla padłučeńnia łeptopaŭ,
— kresły dla čytačoŭ miakkija i zručnyja,
— u listapadzie moža być ciapło (kali chto zakryčyć «nie vieru!», ja adkažu: moža!)
— na ekskursiju pa biblijatecy z ekskursavodam (płatnaj) možna nie trapić, tamu što, choć ekskursij i šmat (da 10 u dzień), hrupy pierahružany,
— možna samomu pajści na ekskursiju pa biblijatecy, zapłaciŭšy 1 biełaruski rubiel,
— jość dziciačy pakoj, dzie za 4 bieł. rubli za hadzinu dzicia možna pakinuć na animatara, a samomu papracavać u biblijatecy,
— možna pravodzić dni narodzinaŭ dla dziaciej — dziaciej spačatku zabaŭlajuć u dziciačym pakoi, potym pakazvajuć biblijateku (pasłuha płatnaja, pakolki čytalnyja zały adździelenyja ad kalidoraŭ i centralnych załaŭ hukaniepranikalnym škłom, dzieci, kali i biehajuć, nikomu nie pieraškadžajuć),
— prybiralni na kožnym paviersie, a ŭ tualetach jość tualetnaja papiera, jość asobny pakoj dla kureńnia,
— jość utulnyja kaviarnia i bufiet, jakija pracujuć na dvuch pavierchach z troch praktyčna da kanca pracoŭnaha dnia, a voś pachu stałovaj niama,
— jość kuča zakanurkaŭ z kanapami, dzie možna adpačyć, pahavaryć,
— za asobnuju płatu (5 bieł. rubloŭ) možna trapić na vystavu muzieja knihi (pakul mižnarodnaja vystava «Francysk Skaryna i jaho epocha») i biaspłatna jašče na niekalki vystaŭ (akramia biaspłatnaj zadavalnieńnie ad mastackaha afarmleńnia samoj biblijateki),
— jość śpiecyjalnyja zały dla navukoŭcaŭ i — asobna — daktaroŭ navuk (apošniaja zała mocna pavyšaje samaacenku), tam niedzie 20 miescaŭ; u niadzielu a 15-j i ŭ «doktarskaj zale» pracavała dvoje navukoŭcaŭ, u «navukovaj zale» — bolš za dziesiać),
— ci nie ŭ kožnaj zale jość sučasnyja skaniery, dzie rabotniki skanujuć (abo ksierakapirujuć) teksty (pasłuha płatnaja),
— fatahrafavać u biblijatecy možna biaspłatna,
— jość śpiecyjalny kijosk z suvienirnaj pradukcyjaj, pracami biblijateki; u kijosku, siarod inšaha, pradajuć sumki z łahatypami biblijateki,
— hetyja zialonyja košyki ŭ čytačoŭ — heta nie tamu, što ludzi z supiermarkieta vyjšli: u košykach nosiać knihi (ad miesca vydačy ŭ čytalnyja zały) i asabistyja rečy.
Karaciej, pa ŭzroŭni kamfortu i kłopatu pra čytačoŭ naša «Viernadka» [Nacyjanalnaja biblijateka Ukrainy — NN] prajhraje NBB usuchuju.
*Druhi dzień cichieńka płaču ŭ kutku.
** Uhu, pra «zachodnija biblijateki» prašu nie raspaviadać, jakoje-nijakoje ŭjaŭleńnie pra ich ja maju. Havorka idzie pra biblijateku postsavieckaj krainy.
Kamientary