«Sapraŭdnaja katastrofa», — tak acharaktaryzavaŭ sychod Iryny Kapčynskaj u svaim fejsbuku biełaruski žurnalist Aleś Čajčyc, jaki žyvie ŭ Maskvie.
Iryna Kapčynskaja ŭznačalvała Kamitet Fiederalnaj nacyjanalna-kulturnaj aŭtanomii Biełarusaŭ Rasii pa zachavańni nacyjanalnaj kultury. Pryčym nie była čynoŭnikam-tearetykam, a sama kiravała falkłornym ansamblem «Kirmaš».
Iryna Kapčynskaja, — piša Čajčyc, — była fanat biełaruskaha falkloru, pryčym nie ŭ płastmasava-dažynkavym jaho vyhladzie, a ŭ jaho sakavitaj staražytnaj napaŭpahanskaj aŭtentycy.
Kapčynskaja nia ŭdzielničała ŭ biełaruska-biełaruskich svarach, była adnolkava dalokaja i ad vajskovaha aficyjozu z «aŭtanomij», i ad depresiŭnych reštkaŭ biełaruskamoŭnaj hramady. Jana prosta rupliva rabiła svaju pracu, vyšukvała mahčymaści aličboŭvać jakijaś hihanckija falkłarystyčnyja archivy, vystupać z kancertami - i za hetuju realnuju tytaničnuju pracu jaje i vymušanyja byli canić usie.
Asabliva jaskrava toje, što Iryna Kapčynskaja była maskvičkaj u trecim, zdajecca, pakaleńni - prykładam čałavieka, jaki pamiataŭ i dbaŭ pra svaje karani, prynios vialikuju karyść radzimie svaich prodkaŭ.
Druhoha takoha čałavieka ŭ Maskvie niama. I jość vialikaje adčuvańnie, što jana vielmi mnohaha nie paśpieła zrabić. Vielmi, vielmi sumna».
Kamientary