26 lutaha pačali dziejničać novyja praviły mižharodnich pasažyrskich pieravozak. U vyniku niekatoryja pieravozčyki praciahvajuć jeździć: chtości spadziajecca, što i tak «prakacić», chtości pacichu rychtujecca da vymušanaj supracy z vakzałam. A inšyja prosta spynili pracu, spadziajučysia, što abureńnie pasažyraŭ prymusić uładu admianić novaŭviadzieńni.
U Minsku na vulicy Kirava, niezdalok ad kazino «Šanhry-Ła» zaŭsiody stajaŭ šerah mikraaŭtobusaŭ: Uzda, Słuck, Mazyr… Ciapier mašyn tam vidavočna mieniej. A tyja kiroŭcy, što zastalisia na paŭlehalnaj stajancy, i sami nie viedajuć, jak jany pracujuć siońnia i ci praciahnuć pracu zaŭtra.
«My pakul jeździm. Ale ŭ takim padviešanym stanie: i nie zabaranili, i nielha ŭžo jeździć…» — paciskajuć plačyma kiroŭcy.
Ich pazicyja prostaja: my nie haspadary kampanij, a najomnyja supracoŭniki, jak budzie dalej, nie viedajem, chaj načalstva vyrašaje. Ale pierśpiektyva supracy z vakzałam ich nie raduje. Jany paŭtarajuć toje, što kazali i raniej.
«Vakzał pavysić košty za prajezd, kaniečnie, — upeŭnienyja kiroŭcy. — Plus dla pasažyraŭ nie zručna. My jeździm i z dvuma pasažyrami, kali treba. Vakzał nie budzie trymać taki maršrut, vyrašyć, što niavyhadna».
«U nas ciapier usie zmahajucca ź biespracoŭjem. A kali budzie konkurs, i niekatoryja firmy vakzał nie puścić da siabie? Usio, ludzi pojduć na vulicu. Tolki ŭ nas 25 kiroŭcaŭ, a kolki takich kampanij!» — chvalujucca surazmoŭcy.
Praŭda, navat nie ŭsie kiroŭcy viedajuć niuansy novaŭviadzieńniaŭ. Prosta jeździać pa starych maršrutach, a što tam i chto tam — nie ich sprava.
«Kaniečnie, nas mohuć spynić i aštrafavać! Usio što zaŭhodna mohuć!» — zapeŭnivaje adzin.
«Nie, pakul nie štrafujuć. U nas jość try miesiacy pierastroicca — damovicca z vakzałam i vyrašyć, jak pracavać dalej», — pierakonvaje druhi.
Niekatoryja kiroŭcy kažuć, što ŭłaśniki kampanii hatovyja padpisać damovu ź dziaržaŭnym apierataram, bo vybaru niama.
Ale niekatoryja pieravozčyki prosta spynili pracu. Maršrutki na Słuck, Salihorsk, Babrujsk, Kapyl bolš nie jeździać. Pieravozčyki źbirajuć podpisy pad zvarotam da Łukašenki, jany ŭpeŭnienyja, što pracavać pa novych praviłach niemahčyma.
Naprykład, u toj ža Salihorsk zručniej za ŭsio było dabracca mienavita pryvatnymi maršrutkami. Ciapier takoj opcyi niama, ludzi aburanyja, aktyŭna padpisvajucca pad zvarotami. U Słucku za 5 dzion sabrali 20 tysiač podpisaŭ.
Što pracavać niemahčyma, ličać i niekatoryja z tych, chto pakul jeździć.
«Pahladzicie, jak sprajektavali aŭtobusny vakzał — kab maršrutkam nie było dzie stajać! Kaniečnie, heta naŭmysna! — pierakonvaje kiroŭca z maršruta ŭ Lidu. — Nas chočuć prybrać jak kankurentaŭ, kab dziaržava była manapalistam. Chacia chto pieraškadžaŭ dziaržavie raniej stavić dadatkovyja rejsy z vakzała, asabliva pa piatnicach, kali vialiki pasažyrapatok? Čamu nie rabili?»
Praŭda, i sam kiroŭca pryznaje — maršrutki ź licenzijaj na «nierehularnyja pieravozki» byli rehularnymi, heta vidavočna.
«Tak, my znachabilisia. Pieravozili rehularna, kaniečnie. Ale ž usio roŭna novaŭviadzieńni niezrazumiełyja. Voś usie kažuć pra zhublenyja hrošy i padatki, bo my nie vydajem kvitki. Dyk my płacim fiksavany padatak štomiesiac, kolkaść kvitkoŭ nie maje anijakaha značeńnia», — kaža mužčyna. Nasamreč fiksavany padatak možna płacić tolki kali nie pieravyšaješ peŭny limit. Kab nie dasiahnuć hetaha limita, kiroŭcy i nie vybivajuć čeki.
«Karaciej, dziaržava dazvolić nam chavać, žanić, vazić na poŭdzień, nu i moža miascovych na pracu. I ŭsio!» — kryŭduje surazmoŭca.
Na staličnym vakzale nie zmahli adkazać, kolki pieravozčykaŭ užo zaklučyli ź imi damovy paśla ŭviadzieńnia novych praviłaŭ.
