Dziaŭčynu paprasili vyjechać z «Jubilejnaj» na čas praviadzieńnia UNS. Z numara źnikli $400, schavanyja ŭ trusach
Viktoryja Haško — animatarka, spartoŭka, časta pracuje za miažoj, ale viarnułasia ŭ Minsk praz karanavirus i kryzis u turystyčnaj śfiery ŭ śviecie.
Spynicca na paru miesiacaŭ jana vyrašyła ŭ haścinicy «Jubilejnaja», bo ŭhledzieła akcyju. Pakolki turystaŭ amal niama, źniać numar možna tanna, faktyčna pa canie chosteła.
Viktoryja žyła ŭ «Jubilejnaj» čatyry miesiacy, da taho jak u lutym ź joj adbyłasia prykraja historyja, jakuju jana raskazała «Našaj Nivie».
«Pierad hetak zvanym «Usiebiełaruskim narodnym schodam» usich «doŭhažycharoŭ», jakija žyvuć pa akcyi, paprasili vysielicca na niekalki dzion. Ja vysieliłasia, ale rečy pakinuła. I praź niejki čas paśla viartańnia vyjaviła źniknieńnie hrošaj sa svajho numaru — 200 dalaraŭ i 200 jeŭra, jany byli schavany ŭ spodniaj bialiźnie.
Zabrali nie ŭsie hrošy, imavierna, raźlik byŭ na toje, što ja nie adrazu zaŭvažu, sapraŭdy, ja zaŭvažyła tolki 22 lutaha.
Adrazu pajšła na resepšn, dumała, što złodziejaŭ chutka znojduć. Bo na kalidorach stajać kamiery, možna ŭbačyć, chto zachodziŭ u numar. Ale dzie tam! Akazałasia, što z 9 lutaha kamiery nie pracujuć, čamuści jakraz z taho dnia, kali ŭsich vysielili.
Kali ja źviarnułasia z prablemaj da zahadčycy numarnoha fondu, jana mnie nachamiła, skazała, kab ja raźbirałasia sama, maŭlaŭ, «heta dakładna nie maje rabotnicy». Ale da mianie ŭ hości nichto nie prychodzić! Ja vyklikała milicyju.
Skłali pratakoł, vyśvietlili, što zamok nie ŭskryvaŭsia, adkryvaŭsia klučom, pravodzicca raźbiralnictva.
Darečy, niekatoryja delehaty zajechali, kali ja jašče była tam — była sucelnaja žeść. Čuła ad supracoŭnikaŭ hatela, što ŭ płanie raboty heta byli ich horšyja čatyry dni.
Pry hetym niezrazumieła, navošta pastajalcaŭ vysialali, choć kazali, što ŭ hetych numarach nichto žyć nie budzie — kab my nie bačyli, što tam adbyvajecca? Bo mnie kažuć, što ŭ maim numary nichto nie žyŭ.
Na nastupny dzień paśla niaŭdałaha raźbiralnictva ja pajšła praciahvać svajo pražyvańnie, ale mnie skazali, što zahadana ad mianie hrošaj nie brać.
Ja pajšła da dyrektara, jaki akazaŭsia paŭniejšym chamłom, skazaŭ mnie, što akcyja skončanaja. Ale pačakajcie, maja siabroŭka ŭčora apłočvała hetuju akcyju — heta tolki dla mianie skončana? A čamu vy nie papiaredzili chacia b, kudy mnie jechać zaŭtra?
Jon u adkaz tolki: «Akcyja skončanaja. Ja vam ničoha nie pavinien».
Pačaŭ čytać natacyju, što ja tut žyvu «za kapiejki», heta jon tak nazyvaje 640 rubloŭ u miesiac. Davioŭ mianie da isteryki. Atrymlivajecca, mianie ababrali i vystavili.
Ciapier ja napisała zajavy, čakaju vynikaŭ milicejskaha raźbiralnictva, pierajechała ŭ susiedniuju haścinicu «Biełaruś», — raskazała Viktoryja.
Na žal, atrymać kamientar «Jubilejnaj» nie vyjšła — ciaham pracoŭnaha dnia na nieadnarazovyja zvanki ŭ pryjomnuju nichto nie adkazaŭ.
38-hadovaha vajskovaha lotčyka sudziać za abrazu Łukašenki2
Kamientary