Fota: BiełTA
Adkazy Łukašenki na pytańni byli pradkazalnymi. Na dyjałoh jon nie pojdzie.
— Słuchajcie, Uładzimir Pucin mnie ničoha nie raiŭ. Voś ja ź im ciapier bolš za hadzinu razmaŭlaŭ, i nijakich paradaŭ ni ź jakoha boku ja nie pačuŭ. Ja mahu paralel pravieści — voś jak tolki Pucin z Navalnym siaduć za stoł pieramovaŭ, ja imhnienna sa Śviatłanaj [Cichanoŭskaj] pačnu vieści pieramovy.
— Vy b chacieli kab Pucin z Navalnym sieli [za stoł pieramovaŭ]?
— Heta jaho prablemy. Ja ŭ takija chaciełki nie hulaju. Dla mianie, kali vy chočacie moj punkt hledžańnia viedać, Navalny — heta pradažny čałaviek. I Pucin ź im nikoli nie siadzie za stoł pieramovaŭ. Bo jon nie apazicyjanier dla Pucina, jon zdradnik intaresam Rasii».
Na pytańnie pra palitviaźniaŭ Łukašenka skazaŭ, što ŭ Biełarusi niama nivodnaha palitviaźnia, bo ŭ krainie «niama palityčnaha artykuła», a hetyja ludzi parušyli biełaruskaje zakanadaŭstva.
— U nas niama nivodnaha palitviaźnia, ty što nie čuješ? Nivodnaha.
— A Maryja Kaleśnikava? Nie palitviazień?
— Heta vaš ahient, - adkazaŭ Łukašenka.
— Čamu jana siadzić?
— Bo jana parušyła zakon.
— Nu śmieły čałaviek, pahadziciesia. Tak?! Uznačaliła pratesty, nie pakinuła krainu…
— Chto?! Maryja Kaleśnikava biehła z krainy, jaje zatrymali na miažy.
— Pašpart jana razarvała.
— Jana źjeła pašpart. Heta jaje sprava.
— Jana nie chacieła pakinuć krainu.
— Słuchajcie, ja nie viedaju, što jana chacieła i viedać nie chaču. Jana biehła razam sa svaimi paplečnikami.
— A toje, što jana siadzić — heta nie pomsta z vašaha boku?
— Absalutna nie. Zapomnicie, ja nie toj čałaviek, jaki moža pomścić. Zapomnicie heta i zasvojcie, kali vy chočacie, jak čałaviek, mianie zrazumieć. Ja suprać žančyn — ja časta kažu — nie vajuju.
Na pytańnie žurnalista pra pratesty, jakija prachadzili na fonie aficyjnaj ličby CVK u 80% za pieramohu Łukašenki, toj skazaŭ, što siońnia heta ličba mo ŭžo i 90%.
Pucin: Rasija zaklikaje da dyjałohu pamiž uładami Biełarusi i apazicyjaj
