«Ćviorda vyrašyŭ, što zastajusia ŭ Kijevie, bo zakachany ŭ hety horad i ŭ atmaśfieru svabody». Jak minski mieniedžar pajšoŭ u terytaryjalnuju abaronu
Alaksandru 32 hady. U Minsku jon pracavaŭ mieniedžaram. Paśla sutak na Akreścina źjechaŭ u Kijeŭ, dzie jaho i zaśpieła vajna. Mužčyna vyrašyŭ pajści dobraachvotnikam u terytaryjalnuju abaronu. Tam jon dapamahaje vyličvać rasijskich dyviersantaŭ.
«Pakul byŭ na balničnym, vyjechaŭ z krainy abychodnymi šlachami»
«Źjechaŭ ja ź Biełarusi, tamu što na mianie źbiralisia zavieści kryminalnuju spravu. Mianie zatrymali na maršy ŭ listapadzie 2020 hoda. Tady ja atrymaŭ 12 sutak, byŭ na Akreścina i ŭ Žodzina. Dali pastanovu, što ja źjaŭlajusia padazravanym pa artykule 342 KK (arhanizacyja i padrychtoŭka dziejańniaŭ, jakija hruba parušajuć hramadski paradak). Uziali padpisku ab niavyjeździe, z sutak vypuścili. Paśla ja byŭ na balničnym, chvareŭ na kavid. Za hety čas i vyjechaŭ z krainy abychodnymi šlachami. U terminovym paradku pradaŭ dolu ŭ firmie, zdaŭ u arendu svaju kvateru», — kaža Alaksandr.
U Kijevie jon uładkavaŭsia na pracu kiraŭnikom adździeła ŭ ivent-ahienctva. Jašče ŭ Minsku pačaŭ rassyłać reziume pa ŭkrainskich kampanijach.
«Było vielmi šmat vodhukaŭ, słoŭ padtrymki ad ukraincaŭ. Tak što ja vyjazdžaŭ ź Minska ŭžo ź niejkim razumieńniem ab dalejšaj budučyni. Jechaŭ adzin, u Biełarusi zastalisia maci i siastra. Usiu situacyju ź pierajezdam ja ŭspryniaŭ narmalna, navat pazityŭna. U Kijevie šmat siabroŭ, jakija dapamahali adaptavacca i nie adčuvać siabie samotnym», — dzielicca jon.
«Siadzieć na adnym miescy roŭna, pry tym što ja zdarovy mužčyna, nie maju maralnaha prava»
24 lutaha a piataj hadzinie ranicy mužčyna pračnuŭsia ad vybuchu.
«Adrazu nie zrazumieŭ, što heta. Dumaŭ, što son. A ci mohuć śnicca huki? — uspaminaje jon. — Paviedamleńnie ŭ pracoŭnym čacie ad dyrektara ŭsio rasstaviła na svaje miescy. I paśla adrazu ž palacieli milhać stužki navin. Pieršyja hadziny ŭśviedamleńnia prajšli ŭ mianie biez paniki. Byŭ chałodny raźlik: miedykamienty, najaŭnyja hrošy, rečy pieršaj nieabchodnaści i ježa. U Kijevie my zdymajem trochpakajovuju kvateru na levym bierazie. Maje susiedzi — chłopiec ź Biełarusi i dziaŭčyna, jakaja pryjechała z-pad Pałtavy. My adrazu stali kamandaj, dzie byli raźmierkavanyja zadačy pa padrychtoŭcy».
Alaksandr razam sa znajomymi sabraŭ usio nieabchodnaje, zakleiŭ vokny i pramanitoryŭ bližejšyja bambaschoviščy.
«Potym moj susied pajechaŭ za miažu, susiedka da baćkoŭ u Pałtavu, a ja da siabroŭ pad Kijeŭ. Jany tam žyli ŭ domie. Tam my paznajomilisia ź miascovaj terytaryjalnaj abaronaj. Nas dadali ŭ śpisy, kab pieradać u štab, što my budziem razam z hetaj hrupaj na achovie vioski.
Siadzieć na adnym miescy roŭna, pry tym što ja zdarovy mužčyna, ja nie maju maralnaha prava. Ja chaču być maksimalna efiektyŭnym.
Dumki źjazdžać z Ukrainy navat nie było. Ja ćviorda vyrašyŭ, što zastajusia ŭ Kijevie, bo zakachany ŭ hety horad, krainu, ludziej i ŭ atmaśfieru svabody. Jaje ja adčuvaŭ štochvilinna paśla taho, jak pierajechaŭ ź Minska. Kaniečnie, šmat našych siabroŭ adrazu źjechali ŭ zachodniuju Ukrainu, tamu što jany ŭžo abzavialisia siemjami i im było nieabchodna harantavać biaśpieku svaich dziaciej. Ja ich razumieju».
«Ruskija rasstaŭlali paznaki, rabili tajniki, jakija my znachodzili»
U terytaryjalnaj abaronie Alaksandr patruluje ŭčastki i infarmuje štab ab prajazdžajučych mašynach i padazronych rečach, jakija adbyvajucca. Heta zajmaje niekalki hadzin na dzień.
«Patrulujem i dniom, i nočču, — kaža jon. — U astatni čas hatuju ježu. Siek jašče babuli drovy. Jana pobač žyła, paznajomilisia, razhavarylisia. Babula adrazu zaprasiła pajeści, a ja vyrašyŭ joj dapamahčy. Potym jana sama klikała siekčy drovy, ale padmanvała. Drovy ŭ jaje ŭžo byli narychtavanyja, zaprašała tak, kab my pajeli. Tak i pasiabravali».
Z pačatku vajny Alaksandr vyličyŭ nie adnu pazicyju dyviersijna-raźviedvalnych hrup voraha. U ich rajonie takich było šmat.
«Ruskija rasstaŭlali paznaki, rabili tajniki, jakija my znachodzili. Pastajanna byli čutnyja našy streły pa pazicyjach sapiernika, aŭtamatnyja čerhi i sihnalnyja rakiety voraha. Niepadalok ad našaj vioski źbili rasijski źniščalnik. Na čaćviorty dzień ja ŭžo pryvyk da ŭsich vybuchaŭ. Navat pačaŭ raźbiracca, dzie «Hrad», dzie tanki i na jakoj adlehłaści», — kaža jon.
«Kali na terytoryju Ukrainy pačnuć zachodzić biełaruskija vojski, našy lehijaniery buduć stralać»
Vajennaha dośviedu i praktyki słužby ŭ vojsku ŭ Alaksandra niama. Jon padaŭ zajaŭku na ŭstupleńnie ŭ bataljon Kastusia Kalinoŭskaha, kab dapamahać ukraincam.
«Jość tolki vopyt u strajkbole i niejkija prymityŭnyja navyki abychodžańnia sa zbrojaj. Ad hetaha žadańnie ŭstupić u šerahi biełaruskaha bataljona mienšym nie stanovicca. Tam jość kurs navučańnia. Prajdu jaho i budu maksimalna karysnym u źniščeńni ruskich na ukrainskaj ziamli.
Darečy, u staŭleńni da biełarusaŭ ja ničoha na svoj adras niehatyŭnaha nie čuŭ, naadvarot usie z razumieńniem i z pavahaj staviacca da našaj pazicyi. Ukraincy raskazvajuć, što ŭ Biełarusi ŭ ich šmat dobrych siabroŭ».
Rodnyja Alaksandra dahetul nie viedajuć, što jon znachodzicca ŭ terytaryjalnaj abaronie.
«Nie dumaju, što ciapier ich treba akunać u atmaśfieru chvalavańnia, — razvažaje mužčyna. — Kaliści ja im pra heta raskažu. Upeŭnieny, što jany mianie padtrymajuć, jak i maju pazicyju ŭ 2020 hodzie. Na toje, što ja vyrašyŭ zastacca va Ukrainie, adreahavali narmalna, ale maci naściarožyłasia.
Kali na terytoryju Ukrainy pačnuć zachodzić biełaruskija vojski, našy lehijaniery voźmuć u ruki zbroju i buduć stralać. Kali jany piarojduć miažu i nie zdaducca, to stanuć takimi ž, jak ruskija sałdaty, jakija tut vajujuć. My abaviazkova pieramožam i budziem svabodnymi».
Śmiarotna paranieny, zastaŭsia prykryvać svaich. Chto taki biełarus «Tur», zabity pad Kijevam
Ciapier čytajuć
Kamientary