Rudzik: Situacyja z Pratasievičam moža być našmat bolš strašnaj, čym my sabie ŭjaŭlajem

Pa słovach Janiny Sazanovič, vyzvaleńnie Pratasieviča dla jaje nie stała niečakanaściu. Jana kaža, što pa-čałaviečy joj škada jaho.

«Mnie cikava, što ź im takoha zdaryłasia ŭ dziacinstvie, kali budujecca tvaja čałaviečnaść i całkam tvajo ja, što jon tak siabie pavodzić. Čamu jon z uśmieškaj kaža, što «pajedzie na raku». Heta było i padčas pres-kanfierencyi adrazu paśla pasadki. Tady jon taksama ŭśmichaŭsia i kazaŭ, što ŭsio dobra. Mnie škada, što ź im takoje zdaryłasia, što jon ciapier u takim stanie».

Razam z tym jana prapanuje pahladzieć na situacyju ź inšaha boku: «U samalocie byli dva čałavieki. Sofja Sapieha taksama pisała prašeńnie ab pamiłavańni. Ale jana ŭ turmie. My bačym, jak jana i ŭsie astatnija palitviaźni siabie pavodziać. Naprykład, Eduard Babaryka, jaki try hady prasiadzieŭ prosta za toje, što jon syn byłoha kandydata ŭ prezidenty. Čamu Maryja Kaleśnikava parvała pašpart? Čamu my nie viedajem pra stan zdaroŭja Cichanoŭskaha, Viktara Babaryki? Jany ŭsio roŭna zmahajucca, nie iduć na ździełki ni z kim».

Pra dalejšy los Pratasieviča

Jan Rudzik nahadaŭ, što jon u svaim telehram-kanale miesiac tamu pradkazvaŭ, što praź miesiac—dva, maksimum praz paŭhoda Pratasievič napiša prašeńnie ab pamiłavańni i vyjdzie. Atrymałasia navat chutčej.

Rudzik upeŭnieny, što historyja Pratasieviča z vyzvaleńniem nie skončanaja.

«Vidavočna, što jaho buduć vykarystoŭvać dalej pa poŭnaj. Tamu što heta była vielmi «darahaja zabava» z samalotam. Prosta tak źniać jaho z hetych usich pracesaŭ było b niełahična. Śpiektakl budzie praciahvacca dalej. My nie viedajem, jaki budzie kaniec u hetaj historyi, čaho režym choča».

Rudzik miarkuje, što Pratasievič moža być novaj, bolš prasunutaj viersijaj Vaskrasienskaha — «Vaskrasienski 2.0». Bo asobie Pratasieviča nadavałasia značna bolš uvahi. Rudzik bačyć usio vielmi piesimistyčna.

«Niešta mnie padkazvaje, hledziačy na los Romy nie tolki ciapier, ale i da taho, jak jon trapiŭ nazad u Biełaruś, što situacyja moža być našmat bolš strašnaj, čym my sabie ŭjaŭlajem».

Što chacieŭ pakazać režym Łukašenki pamiłavańniem Pratasieviča

Jan Rudzik bačyć peŭny simvalizm u tym, što ŭ toj ža dzień, kali stała viadoma pra pamiłavańnie Pratasieviča, pačaŭsia sud nad Eduardam Babarykam.

«Režym Łukašenki lubić vykarystoŭvać majatnik. Z adnaho boku, pakazvać Romu, prašeńnie jakoha tydzień tamu było padpisana, ale tolki ciapier jaho pakazali, u dzień pačatku suda nad Eduardam».

Taki padychod Rudzik tłumačyć nastupnym čynam: «Jany chočuć hetym pakazać, što kali ty idzieš na supracoŭnictva sa śledstvam, całkam padparadkoŭvaješsia, tady ciabie vypuskajuć zadavolenaha, i ty «jedzieš na rečku». Kali ty nie idzieš na supracoŭnictva, to tvoj los budzie, jak u Eduarda Babaryki. Budzieš siadzieć nieviadoma za što i nieviadoma kolki. I nieviadoma, čym heta skončycca. Heta nam napamin ab tym, z kim my majem spravu».

Janina Sazanovič ličyć, što nielha vieryć nikomu z taho boku. Bo jany buduć hulać u nie vielmi sumlennuju hulniu, i ŭ vyniku daduć termin.

«Kali havaryć pra niejki davier, to treba, kab adpuścili ŭsich palitźniavolenych», — prapanoŭvaje Sazanovič.

Vypadak z pamiłavańniem Pratasieviča, pavodle surazmoŭcaŭ, ni ŭ jakim razie nielha razhladać jak sihnał tym, chto ciapier znachodzicca ŭ apazicyi da Łukašenki i žyvie za miežami Biełarusi, viarnucca, pakajacca i być pamiłavanymi.

«Treba nieści adkaznaść»

Na dumku Janiny Sazanovič, pytańnie adnosna taho, jak kožny z nas pavioŭ by siabie ŭ situacyi Ramana Pratasieviča, ciažkaje. U toj ža čas, jak čałaviek, jaki jaho viedaŭ asabista, jana nie maje «nijakaj litaści» da jaho.

«Što zrabiŭ Raman, kali samalot pajšoŭ na pasadku ŭ Biełarusi? Jon navat nie pasprabavaŭ vydalić danyja. Heta možna patłumačyć stresam. Ale ja viedała jaho asabista. Tamu mianie zusim nie ździŭlaje, jak jon siabie pavodzić, što kaža i jak mianiaje baki. U mianie niama nijakaj litaści da jaho».

Jan Rudzik strymlivajecca ad taho, kab davać niejkija acenki: «Nie nam sudzić. Boh jamu sudździa».

U toj ža čas, jon zhadaŭ cytatu z knihi Ernsta Junhiera «Sychod u les»:

«Kali ty dałučaješsia da palityčnaj baraćby, navat kali idzieš prosta hałasavać suprać, to ŭžo pavinien być hatovym da taho, što ciabie, chutčej za ŭsio, zabjuć. Tamu treba nieści adkaznaść».

Jon dadaje: «Voś my ciapier bačym, što adbyvajecca, kali ludzi nie bačyli, jakaja adkaznaść na ich kładziecca, i da čaho heta moža pryvieści».

Čytajcie jašče:

Što moža aznačać pamiłavańnie Pratasieviča? Tłumačać analityki

Pratasievič u apošnim słovie kajaŭsia i prasiŭ nie pazbaŭlać jaho voli

• 80
• 18
• 23
• 48
• 62