«Miaciež pierarastaje ŭ antypucinski». Rasijski palityčny ahladalnik kaža, što ŭ vahnieraŭcaŭ vialikaja padtrymka siarod vajskoŭcaŭ
Rasijski palityčny ahladalnik Maksim Trudalubaŭ raskazaŭ «Našaj Nivie», čamu Jaŭhien Pryhožyn navažyŭsia pajści «na Maskvu» i jak vahnieraŭski miaciež moža paŭpłyvać na situacyju.
«Prydumany Pucinym prajekt zažyŭ svaim žyćciom»
Rasijski palityčny ahladalnik Maksim Trudalubaŭ adznačaje, što ciapier stała dakładna zrazumieła, što padziei ŭ Rasii — heta nie niejkaja spłanavanaja i zaćvierdžanaja akcyja Kramla.
«Heta Pryhožyn, jaki vyjšaŭ z-pad kantrolu, i sapraŭdny miaciež. Pra toje, što takoje moža adbycca, šmat chto kazaŭ, uklučajučy mianie», — adznačaje jon.
Pavodle jaho słoŭ, samo isnavańnie farmalna niezakonnych vajenizavanych struktur — heta niebiaśpieka dla luboha režymu. Takim čynam Pucin sam prydumaŭ vielmi niebiaśpiečnuju dla samoha siabie zadumu, tamu, pa słovach ahladalnika, niešta takoje było tearetyčna čakanym.
«Pieršapačatkova Pryhožyn byŭ prajektam Pucina, inakš jaho źjaŭleńnie było b niemahčymym. Tamu śpiarša ŭsie varažyli, dzie insceniroŭka, a dzie nie. Ale ŭ niejki momant jon vyjšaŭ z-pad kantrolu, pierastaŭ być prajektam Pucina i zažyŭ svaim žyćciom. Kali mienavita adbyŭsia hety momant, ciapier niezrazumieła. Mahčyma, heta adbyłosia kala miesiaca tamu, kali Pryhožyn staŭ aktyŭna vystupać z krytykaj».
Maksim Trudalubaŭ ličyć, što Jaŭhien Pryhožyn pajšoŭ va-bank.
«U vahnieraŭcaŭ nasamreč jość padtrymka»
«Pryčynami hetych dziejańniaŭ ja liču nie tolki niezadavolenaść vajnoj i hienierałami, a toje, što Pryhožyna zahnali ŭ vuhał. Jaho daŭno ŭžo chacieli spynić, jon heta razumieŭ i padparadkoŭvacca admaŭlaŭsia. Mabyć, niejki čas tamu jany kančatkova nie damovilisia i jon zrazumieŭ, što hublać jamu niama čaho, i pajšoŭ «na Maskvu».
Aficery, bajcy, jany nastrojenyja rezka suprać Šajhu. Hety miaciež pačynaŭsia jak patryjatyčny, ale pierarastaje ŭ antypucinski. Jany vystupajuć suprać drennych hienierałaŭ i suprać elity. Pry hetym Pryhožyn taksama zajaviŭ, što vajna była niapravilnaj, što zadumana jana była dla prasłaŭleńnia Šajhu, a nie praz pahrozy Rasii.
Trudalubaŭ ličyć, što vahnieraŭcy dziejničajuć vidavočna emacyjna. Z adnaho boku hučyć, što vajnu i nie treba było pačynać, a z druhoha, što kali vybrali šlach vajny, to vajavać treba było inakš. Tamu ich dziejańni i zajavy Trudalubaŭ nazyvaje davoli supiarečlivymi.
Što tyčycca asoby Pryhožyna, jaki vyrašyŭ pajści va-bank, to ahladalnik, prynamsi, pakul nie ŭjaŭlaje, jak paśla ŭsiaho hetaha jon moža zastacca žyvym.
«Zadušyć miaciež mahčyma. Budziem hladzieć, kolki jany pratrymajucca.
Ale toje, što ciapier sutyknieńni minimalnyja, havoryć pra toje, što ŭ vahnieraŭcaŭ nasamreč jość vialikaja padtrymka siarod vajskoŭcaŭ i niejkaj častki siłavikoŭ. U advarotnym vypadku jany b tak spakojna nie razhulvali pa Rastovie i Varoniežy, pamiž jakimi dosyć vialikaja adlehłaść», — adznačaje Trudalubaŭ.
U cełym ža situacyju rasijski ahladalnik nazyvaje jašče adnym najmahutniejšym udaram pa Pucinie.
«U vačach elity jon padaje i padaje. Zahadkaj tolki zastajecca adno: jakim čynam Pucin dahetul trymajecca. Jon sam usio heta zładziŭ ad pačatku i da kanca. I vajnu, i niezakonnyja vajenizavanyja farmavańni. Jon sam usio heta stvaryŭ na svaju hałavu, nie kažučy ŭžo pra krainu.
Taksama niezrazumieła, jak jaho asiarodździe ŭsio heta tryvaje. Heta surjoznyja ludzi, jakija hublajuć praź jaho hrošy, uładu, mahčymaści. Ale jany siadziać i ciarpiać usio heta. I dla mianie heta zahadka, adkazu na jakuju ŭ mianie niama, bo całkam vidavočna, što Pucin zrabiŭ usio svaimi rukami i zrabiŭ jon usio maksimalna drenna. Jon prosta ni na što nie zdolny. U tym liku z punktu hledžańnia svaich ža metaŭ. Jon absalutna pravaliŭsia, ale čamu jon usio jašče znachodzicca ŭ Kramli — nijakaha adkazu niama».
Što datyčyć chodu vajny, to rasijski ahladalnik kaža, što jon spadziajecca na toje, što ŭkraincy zmohuć vyhadna skarystacca dla siabie hetaj situacyjaj u Rasii.
Maksim Trudalubaŭ pryznajecca, što nazvać sapraŭdnyja mety Pryhožyna, jak i jaho dalejšyja pierśpiektyvy vielmi składana, bo situacyja biesprecedentnaja.
«Apošni raz paśpiachovyja miaciažy z udziełam vajskoŭcaŭ byli ŭ XVIII stahodździ. I to heta byli pałacavyja pieravaroty. Z tych časoŭ miaciažy takoha rodu nie ŭdavalisia. Heta biesprecedentnaja padzieja. Ci jość u ich mety źmieny ŭłady ci nie, pakul taksama niezrazumieła. Ale vidavočna, što ŭ ich jość pretenzii da hienierałaŭ. My nazirajem niejkuju sumieś blizkaŭschodniaha vajennaha putču i ruskaha buntu, što jość, napeŭna, užo sotym dokazam absalutnaj niekampietentnaści Pucina», — upeŭnieny Maksim Trudalubaŭ.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆČytajcie taksama:
«Vajna patrebnaja była, kab kupka žyviolin papijaryłasia». Pryhožyn daŭ rezanansnaje intervju, u jakim padvioŭ hrunt pad spynieńnie vajny
Kamientary
+ rol Žukova v boŕbie Chruŝiova protiv Bierii i vo vriemia zahovora 1957 hoda.
+ rol Jazova, Lebiedia, Hračiova v chodie putča 1991 hoda (piervyj otkazałsia strielať v protiestujuŝich, dva druhich pieriešli na storonu Jelcina).