Biełaja dača stała absalutna biełaj. Jak źmianiŭsia znakamity abjekt u Kurasoŭščynie
Ciapier pracy nad znakamitym pomnikam architektury ŭ parku ŭ Kurasoŭščynie praktyčna skončany. Onliner.by pahladzieŭ, što stała ź siadzibaj.
Biełaja dača była pabudavana ŭ 1912 hodzie jak siadziba na ŭskrainie Minska. U savieckija hady tut była to sielhasškoła, to BiełNDI hlebaznaŭstva i ahrachimii, to dziciačy sad, a ŭ 1990-ch — Centr biełaruskaha falkłoru. Potym budynak stajaŭ zakinutym, pakul u 2016 hodzie jaho nie vykupiła kampanija «Silvierkapitał». Zakazčyk rabot na abjekcie — TAA «Vajt Viła».
Biełaja dača — pomnik architektury nieakłasicyzmu, pryčym achoŭny status budynak atrymaŭ u 1977-m. Adnak u 1980-ch tam prajšła rekanstrukcyja, padčas jakoj abličča abjekta častkova źmianiłasia. Naprykład, kali spačatku nad pieršym paviercham uzvyšałasia tolki vieža, to paśla dadałasia častka druhoha paviercha. Pry sučasnaj rekanstrukcyi źmieny takoha płanu «adkrucili» nazad, poźniesavieckija elemienty prybrali.
Na budynku znoŭ źjaviłasia trochkutnaja draŭlanaja vieža, prybudavanaja da asnoŭnaj, «ziaziula». Heta ŭnikalny dla biełaruskaj architektury elemient, naŭrad ci vy znojdziecie taki dzieści jašče. Darečy, ciapier i jon staŭ absalutna biełym.
Ad zimy la budynka źjavilisia dźvie vierandy, usie detali pafarbavanyja — faktyčna jany ŭžo zajmieli svoj kančatkovy vyhlad.
— Apošnija karekciroŭki, jakija byli pryniatyja ŭ pracesie aŭtarskaha nahladu nad budaŭnictvam, nakiravanyja na ekśpiertyzu, čakajem vynik, — raspaviadaje hałoŭny architektar prajekta Alaksiej Bykoŭski.
Taksama byli niekatoryja źmieny ŭ paraŭnańni ź pieršapačatkovym płanam: naprykład, daviałosia admovicca ad miednaha dachu.
— Miedny dach byŭ «zališnim» elemientam u našym prajekcie. My zaŭsiody razumieli, što nijakaj miedzi nikoli na hetym dachu nie było. Dachavaja stal farbavanaja abo karyčnievaj (suryk), abo zialonaj farbaj — nijakich inšych varyjantaŭ u Minsku tych hadoŭ nie było. U našym vypadku, na ŭzhadnieńnie z navukovym kiraŭnikom restaŭracyjnych rabot, pryniali maksimalna niejtralny, śvietła-śvietła-šery koler dachu.
Akramia «ziaziuli», jakaja viarnułasia na svajo miesca, jość inšyja cikavyja detali. Unutry źjaviłasia draŭlanaja leśvica.
— My, jak restaŭratary, adnavili leśvicu, jakaja była da 1980-ch hadoŭ, jana prajhranaja pa čarciažach 1976 hoda, — adznačaje Alaksiej Bykoŭski.
Nahadajem, raniej budynak usio ž vyrašyli ŭvodzić u ekspłuatacyju biez unutranych prac, heta zastaniecca na potym.
Što jašče z detalaŭ? Na dźviarach krasujucca łatunievyja ručki — zakazčyk kupiŭ aryhinalnyja, zroblenyja sto hadoŭ tamu, u pačatku XX stahodździa.
— Heta była pryjemnaja praca. Kali ty maješ spravu z kamiernym abjektam, možaš paŭdzielničać u adnaŭleńni kožnaj jaho detali, — raspaviadaje surazmoŭca.
Zajaŭlałasia, što ŭ Biełaj dačy adkryjuć kulturna-aśvietnicki centr, inšaj infarmacyi pa-raniejšamu niama.
— Mahčyma, tam buduć pravodzicca nievialikija zvanyja viečary, mini-vystavy, kulturnyja mierapryjemstvy kamiernaha maštabu, minijaciurnyja viasielli z kiejterynham — toje, što nie praduhledžvaje padrychtoŭki ježy ŭ vialikich maštabach, bo budynak pad heta nie prystasavany, — dadaje Alaksiej Bykoŭski.
Kamientary
praiśpiektavać?
sorri
ale u mianie zdarouja uže nimnožečka niet.