Chłopčyk z Łuninca stvaraje z kardonu vialikija fury — jaho videa nabirajuć sotni tysiač prahladaŭ
Chłopčyk Hleb z Łuninca nazvaŭ siabie kardonnym dalnabojnikam: u svaim akaŭncie ŭ tyktoku školnik raspaviadaje, jak z kardonu sprabuje zrabić vialikija madeli papularnych fur. Mnohija ź ich zajmajuć značnuju častku jaho pakoja. Roliki junaha kanstruktara nabirajuć sotni tysiač prahladaŭ.
Naprykład, dva dni tamu Hleb pakazaŭ, jak pracuje nad stvareńniem kabiny Mercedes-Benz Actros.
— Ja zrabiŭ rul i abšyŭ jaho, zrabiŭ kružalok, — dziełavita raspaviadaje dziciačy hałasok za kadram. — Ručnik abšyŭ skuraj, voś knopački, mahnitoła…
Darečy na ekranie samarobnaj mahnitoły možna pabačyć, jakaja muzyka byccam by hraje, — heta pieśnia «Kroška moja» rasijskaha hurta «Ruki vvierch».
Juny kanstruktar nie zabyŭ navat pra padšklanak. Bačna, što mnohija knopački možna naciskać, piedali, pavarotniki taksama ruchajucca. Jość i karobka pieradač, ale jaje, zdajecca, chłopčyk častkova zapazyčyŭ z sapraŭdnaha aŭto.
— Zrabiŭ tak, kab rul padymaŭsia i apuskaŭsia, — nie biez honaru adznačaje Hleb.
Rolik školnika nabraŭ užo 527 tysiač prahladaŭ i 20 tysiač łajkaŭ.
U nastupnym videa chłopčyk raskazvaje, jak pracuje nad bardačkom — jak vyrazaŭ detali i jak płanuje ŭsio prymacavać da asnoŭnaj kanstrukcyi.
Bolšaść kamientataraŭ zachaplajecca tym, jak Hleb bavić volny čas: usio ž taki dzicia nie ŭ telefonie siadzić, a raźvivaje fantaziju dy pracuje rukami. I matyvacyja jaho moža ŭrazić šmat kaho z darosłych: vuń jak chłopiec staranna pracuje nad tym, kab mieć svaju furu — niachaj i z kardonu.
Chtości žartuje: «Mužyki ŭžo druhi dzień čakajuć na zahruzku, a ty ŭsio ahlady zdymaješ. Užo svaracca, kali padjedzieš?»
Najbolš papularnaje videa Hleba nabrała 1 miljon 200 tysiač prahladaŭ i bolš za 51 tysiaču łajkaŭ. U im chłopčyk demanstruje, jak abnaviŭ kabinu fury DAF. Pamier jaje ŭražvaje. Zamiest łabavoha škła školnik vykarystoŭvaŭ charčovuju plonku.
Hleb prademanstravaŭ, jak adčyniajecca kapot u jaho fury.
— Zrabiŭ voś bačok dla ATF z butelki, bačok dla alivy i aliŭny ščup. A voś jašče novaje lusterka.
Kali na vulicy było ciaplej, chłopčyk rabiŭ kardonnyja fury kala chaty. Tam u jaho ŭ kabinie visieła šmat maleńkich ściahoŭ roznych krain — jak časta byvaje ŭ dalnabojnikaŭ. Nie zabyŭsia navat padviesić jalinku-aramatyzatar, jakuju vyrazaŭ z kalarovaj papiery.
«Kardonny dalnabojnik» raspaviadaje, što na stvareńnie kabiny jamu patrabujecca prykładna paŭtara dnia.
Kali mierkavać z sacsietak, maci Hleba pracuje nastaŭnicaj niamieckaj movy. Zdajecca, jana nie suprać maštabnych prajektaŭ syna. Chłopčyk piša, što žyvie nie ŭ kvatery, a ŭ domie, tamu miesca chapaje. Adkul siamja biare stolki kardonu dla dziciačaj tvorčaści — zahadka. Na hetaje pytańnie padpisčykaŭ školnik nie adkazvaje.
Hleb robić i drabniejšyja rečy z kardonu — naprykład, nievialiki makiet traktara. Ale vidavočna, što fury — heta asnoŭnaje, što jaho cikavić. Čas ad času chłopiec zapisvaje videa, jak byccam by jedzie ŭ Bierlin i viazie tudy durnicy. Pinščyna — adzin z centraŭ vyroščvańnia hetych dy inšych jahad, i chłopiec žyvie tym ža kłopatam, što i pracavityja ludzi vakoł jaho.
Ź jakoj dziaŭčynaj chłopcy bolš achvotna paznajomiacca? Psichałahinia ź Minska praviała ekśpierymient na miljony prahladaŭ
«Dzieci stajali i płakali». Čarha pa sałdackuju kašu ŭ Homieli raściahnułasia na sotni mietraŭ, nie ŭsim chapiła
Błohier z entuzijazmam pakazaŭ, jak charčavacca za 9 rubloŭ na dzień
Kamientary