U vypusku «Tok» sacyjołah Hienadź Koršunaŭ razvažaje, za kaho b mahła prahałasavać aŭdytoryja Łukašenki.
Sacyjołah zaŭvažaje, što jaho elektarat — heta nie tolki žančyny 50+, ale i siłaviki, administracyjnaja viertykal, častka biudžetnikaŭ, piensijanieraŭ i ŭraźlivych hrup, i tyja ludzi, što nie razumiejuć, jakaja alternatyva.
«Ja dumaju, heta budzie čałaviek, jaki ciapier u Biełarusi, naŭrad ci z uładnych kołaŭ. Ja dumaju, my jaho, chutčej nie viedajem, heta budzie niešta kštałtu efiektu Babaryki. Nie abaviazkova ź biznes-kołaŭ. Jak Rejhan, jak Vacłaŭ Havieł, jak Lech Vałensa».
Hienadź Koršunaŭ tłumačyć, čamu ličyć małaimaviernym, što čałaviek z uładnych kołaŭ stanie realnym sapiernikam Łukašenku.
«Kali my voźmiem viarchušku (Hałoŭčanka, Kačanava, Biełakonieŭ, chto zaŭhodna), moža chtości z hetych ludziej unutry chacieŭ by, ale ja vielmi sumniavajusia, što taki čałaviek, jaki tam jość, zmoža sa svaim bekhraŭndam sarhanizavać astatnich. Tamu što tam budzie chutčej za ŭsio takaja bojka, jak my nazirajem zaraz u prapahandystaŭ», — zaŭvažaje jon.
Adziny, kaho Koršunaŭ dapuskaje na hetu rolu, — čałaviek kštałtu Viktara Łukašenki.
Hladzieć vypusk całkam:
Ciapier čytajuć
«U takuju ž haleču, dy jašče i chałodnuju, pakistancy nie pajeduć». Biełarus piać tydniaŭ pravioŭ u Pakistanie — voś što jaho ŭraziła27
Kamientary